Profession: escrivan, filosòf
País: Argentina
Data de naissença: 6 d'octobre de 1935
Luòc de naissença: Buenos Aires, Argentina
Data de decès: 13 d'abril de 2014
Luòc de decès: Sevilha, Espanha

Ernesto Laclau (Buenos Aires, 1935-Sevilha, 13 d'abril de 2014) es un filosòf politic argentin de las raices occitanas.

Biografia modificar

Sortit d’una familha de Baradero, son paire Ernesto èra un avocat e militant irigoienista, sa maire èra una Gastellu (de Sus en Bearn).[1]

Maridat amb la filosòfa belga Chantal Mouffe, agèt tres enfants, Santiago, Soledad e Natalia.[2][3]

Installat en Anglatèrra, moriguèt que viatjava a Sevilha per donar una conferéncia.

Pensada e influéncias modificar

Filosòf politic, Ernesto Laclau es considerat coma l’inspirator de mai d’un politician: los Kirchner, o tanben lo partit espanhòl Podemos[4] e lo movement grec Syriza[5].

Òbras modificar

  • Ernesto Laclau, Política e ideología en la teoría marxista: capitalismo, fascismo, populismo, Siglo XXI, México, 1978.
  • Ernesto Laclau (entre otros) Tres ensayos sobre América Latina, Fondo de Cultura Económica, Buenos Aires, 1980.
  • Ernesto Laclau e Chantal Mouffe, Hegemonía y estrategia socialista [1985], Fondo de Cultura Económica, Buenos Aires, 2004.
  • Ernesto Laclau, Nuevas reflexiones sobre la revolución de nuestro tiempo [1990], Nueva Visión, Buenos Aires, 2000.
  • Ernesto Laclau, Emancipación y diferencia, Buenos Aires, Ariel, 1996.
  • Ernesto Laclau, "Deconstrucción, Pragmatismo y Hegemonía", in Deconstrucción y Pragmatismo, Chantal Mouffe (comp.), Buenos Aires, Paidós, 1998.
  • Ernesto Laclau, Misticismo, retórica y política, Fondo de Cultura Económica, México, 2002.
  • Ernesto Laclau (entre otros), "Contingencia, hegemonía, universalidad" Fondo de Cultura Económica, Buenos Aires, 2003.
  • Ernesto Laclau, La Razón Populista, Fondo de Cultura Económica, Buenos Aires, 2005.
  • Ernesto Laclau, Debates y Combates, Fondo de Cultura Económica, Buenos Aires, 2008.
  • Ernesto Laclau, La ragione populista, Roma-Bari, Laterza, 2008. ISBN 978-88-420-8546-1.
  • Ernesto Laclau, Dialoghi sulla sinistra. Contingenza, egemonia, universalità, amb Judith Butler e Slavoj Žižek, Roma-Bari, Laterza, 2010. ISBN 978-88-420-8545-4.
  • Ernesto Laclau, Egemonia e strategia socialista. Verso una politica democratica radicale, amb Chantal Mouffe, Genova, Il melangolo, 2011. ISBN 978-88-7018-776-2.
  • Ernesto Laclau, Emancipazione/i, Napoli, Orthotes Editrice, 2012. ISBN 978-88-97806-10-3.
  • Ernesto Laclau, Populismo e democrazia radicale. In dialogo con Ernesto Laclau, s.d. Marco Baldassari e Diego Melegari, Verona, Ombre Corte, 2012. ISBN 978-88-97522-22-5.
  • Ernesto Laclau. La Raison populiste, Seuil, París, 2008.
  • Ernesto Laclau, Chantal Mouffe. Hégémonie et stratégie socialiste. Vers une politique démocratique radicale, Les Solitaires intempestifs, coll. « Expériences philosophiques », París, 2009.

Referéncias modificar

  1. "Ernesto Laclau y su vinculo familiar con Baradero", Baradero Informa
  2. https://www.dateas.com/es/obituario/laclau-ernesto-650366
  3. Aviá tanben dos fraires Martín https://www.dateas.com/es/obituario/laclau-ernesto-650367 e Ricardo https://www.dateas.com/es/obituario/laclau-ernesto-650368
  4. Razmig Keucheyan, Renaud Lambert. "Ernesto Laclau, inspirateur de Podemos", Le Monde Diplomatique, setembre de 2015
  5. Dan Hancox, "Why Ernesto Laclau is the intellectual figurehead for Syriza and Podemos", The Guardian, 9 de febrièr de 2015