Castèu de Bèucaire
Lo Castèu de Bèucaire es un dei monuments mai importants de la vila de Bèucaire (Lengadòc). La fondacion dau bastiment es probablament anteriora au sègle X.
Istòria modificar
La construccion dau castèu es fòrça anciana. Se pensa que foguèt bastit sus lei runas de l'anciana Ugernum. Foguèt lo castèu que donèt son nom a la vila de Bèucaire. La mencion mai anciana dau castèl es dins un acte fach en 1067 entre Ramon e Bernat, lo filh dau vescomte de Narbona, Berenguièr. Dins lo document se parlava ja de reparacions dau castèu, çò qu'es un indici de son ancianetat.
Lo castèu foguèt assetjat en 1216 per lei tropas occitanas dau comte de Tolosa, Ramon VII, dins l'encastre de la Guèrra contra leis albigés. Dins la fortalesa, se trobava una part de l’armada de Simon de Montfòrt qu'èra dirigida per lo senescalc de Montfòrt, Lambèrt de Limós. Leis assetjats patiguèron tant de l'assetjament que se veguèron obligats de manjar sos cavaus.
Finalament se faguèt una pacha entre Montfòrt e Ramon que menèt a la capitulacion dau castèu e a la retirada dei tropas de Montfòrt d'aquest territòri.
Lo castèu foguèt un centre important durant d'autres episòdis de l'airau, coma dau temps dei guèrras de religion fins a son desmantelament en 1632. A partir d'aquela epòca lo castèu venguèt un monument toristic de la vila de Bèucaire.