Bufle
Bufle d'Africa (Syncerus caffer)
Genres de reng inferior
Lo mot bufle s'aplica a una linhada de bovins, la sostribú dels Bubalina, que se descompausa en dos genres :
Lo mot bufle ven de l’italian bufalo, derivat del grèc boúbalis, «antilopa, buòu salvatge».
Los bufles son eissits d'una font comuna asiatica. Fa de sègles apareguèron de diferéncias fins a que uèi existisson doas grandas linhadas: los bufles d'Asia e los bufles d'Africa, constituissent los genres Bubalus (Hamilton Smith, 1827) e Syncerus (Hodgson, 1847).
Los sols predators dels bufles son en Asia lo tigre e en Africa lo leon, qu'atacan unicament los subjèctes vulnerables que los joves, vièlhs o malauts.
Lo bufle foguèt domesticat en Asia e una soca foguèt importada en Euròpa, que se li ditz bufle mediterranèu.
Los mascles adultes pesan de 700 a 900 kg, contra 500 kg en mejana per las buflas. Los mascles son nauts de 1,70 mètres al garròt e long de 3,50 mètres. Las buflas son nautas de 1,40 mètres al garròt e long de 2,50 mètres.
Caça modificar
Pòdon corrir fins de 30 km/h a 50 km/h. Son mens rapids que d'autres erbivòrs de la savana, mas son de grands erbivòrs massís, musclats, fòrts e se defendon plan ben amb sas banas. Los bufles d'Africa son fòrça dangeiroses e pòdon tuar un leon o un caçaire.
Espècias modificar
Son de romiaires de la sosfamilha dels bovinae (bovins) Existisson dos genres :
- Bubalus (Hamilton Smith, 1827) — Bufle d'Asia.
- Bubalus bubalis (Linnaeus, 1758) — Bufle domestic
- Bubalus depressicornis (Hamilton Smith, 1827) — Anoa dels plans.
- Bubalus mephistopheles (Hopwood, 1925).
- Bubalus mindorensis (Heude, 1888) — Tamarau.
- Bubalus quarlesi (Ouwens, 1910) — Anoa dels monts.
- Syncerus (Hodgson, 1847) — Bufle d'Africa.
-
Bufle de rodèlas, joguet d'enfant. Tèrra cuècha, Grècia, epòca arcaïca. -
Bufles d'Asia, prèp de Bangkòk, en 1965 -
Pastres en Ongria al sègle XIX
