Art del veire

L'art del veire^[1] o art veirièr (tèrmes a verificar; traduccions de catalan e de francés, respectivament) consistís en la creacion d'òbras d'art realizadas entièrament o principalament en veire. Lor talha es variabla: d'òbra monumentala o de l'installacion artistica fins a las cortinas o fenèstras, en passant per las òbras de talhièr o de fabrica, demest las qualas òm compta jòias e cobèrts.

Escultura de Dale Chihuly, Jardins botanics reials de Kew, Londres.

Lo trabalh del veire^{(Veirièra? O veirariá? FR verrerie)}, tecnic a l'encòp foncionala e decorativa, s'es grandament desvolopada en Egipte e en Assiria. Inventada pels Fenicians, son los Romans que donan a la veirariá una granda importància. A l'Edat Mejana, los constructors de las grandas catedralas goticas e normandas pòrtan aquel art vèrs de nòvas cimas amb l'utilizacion del vitralh coma element decoratiu e arquitectual màger. Lo veire de Murano (laguna de Venècia), egalament conegut jol nom de veire de Venècia^{(En francés. Tanplan en occitan?)}, es lo resultat de centenas d'annadas de refinament e d'innovacions. Uèi encara, considèran Murano coma lo brèç de la veirariá artistica modèrna.

A la virada del sègle XIX, mentre que lo bufatge mecanic del veire es a remplaçar los bufaires de talhièrs, lo movement per la veirariá tradicionala atenh son ponch culminant. Tiffany, Lalique, Daum, Émile Gallé, las escòlas de Corning al nòrd de l'Estat de Nòva York, e la societat Steuben Glass Works elèvan los arts del veire a de nivèls sens precedents.