Abadiá de Prat Benesit

L'Abadiá de Prat Benesit [toponim de verificar] fuguet creada en 1140 per l'abadiá de Dalon dins la parròfia de

Infotaula d'edifici
Infotaula d'edifici
Abadiá de Prat Benesit
Donadas
TipeAbadiá
Construccion1140 Modifica el valor a Wikidata
Data de dissolucion1791 Modifica el valor a Wikidata
Caracteristicas
EstilArt cistercian, Arquitectura gotica puèi Arquitectura barròca
Localizacion geografica
EstatFrança
Division territoriala francesaFrança metropolitana
Region francesaNòva Aquitània
DepartamentCruesa
Comuna francesaBeteste Modifica el valor a Wikidata
Carte
Format peréglise de l'abbaye de Prébenoît de Bétête (fr) Traduire Modifica el valor a Wikidata
monument istoric inscrit (1980) Modifica el valor a Wikidata
Activitat
Diocèsibisbat de Llemotges (ca) Traduire Modifica el valor a Wikidata
ReligionCatolicisme

Beteste (en Lemosin, dins l'actuau departament de Cruesa) de mercé lo senhor de Malval. Lo prumier abat, versemblablament lo fondator, s'apelava Peire. En 1162, l'abadiá s'integret a l'òrdre de Cisteu. Diversas familhas nòblas de la region, coma la poderosa familha de Déols, efectueren daus dons en favor de la fondacion. Los Bròssa, senhors de Boçac, ilhs mesmes eissits daus Déols per las femnas, decidigueren de i establir lor sepultura. Rogier de Bròssa, mòrt en 1287, i es sebelit emb sa femna, Marjarida de Déols, en mai d'unes de lors descendents, aitau Joan de Bròssa, lo «mareschau de Boçac», mòrt en 1433. Tre la fin dau segle XV, emb Joan VI de Sant Julian, mencionat en 1490, e juscanta 1599, los senhors de Sant Julian fugueren qualificats de «gardians» de l'abadiá.

Durant las guerras de religion e de la Liga, l'abadiá fuguet ocupada alternativament per de las tropas protestantas e catolicas, que la pilheren dins 'quelas ocasions. En 1590-1591, fuguet en poder daus protestants que 'chaberen per n'estre fòrabandits per lors adversaris, au terme daus combats que daisseren roïnadas l'egleisa abadiala e las bastissas conventualas. En 1621, lo noveu abat comandatari, Matieu de Verthamont, vengut prendre possession daus luecs, evoquet de las «grandas e lamentablas roïnas» e de «la desolacion pietadosa dins tots sos apartaments».