Reialme visigòt : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
m Zenon |
|||
Linha 24 :
Se sap pas se tota la província Tarraconense se sometèt lèu lèu, mas lo fach certan es que en [[506]] encara se luchava per ocupar [[Tortosa]]. La resisténcia a Tortosa èra dirigida per un ispanoroman nomenat Pèire, que se li autreja lo títol de ''tiranus'' (es a dire {{cita|rei sens títol legal}}).
Pèire foguèt vençut e tuat en 506 e la ciutat de Tortosa ocupada, e en aquel moment los visigòts dominavan la totalitat de la Tarraconense e probablament la Cartaginense.
Gauteric conquistèt la Tarraconense orientala e probablament arribèt en Lusitània, mas se supausa que la zona èra disputada tanben pels sueus, ara probablament identificats amb las populacions localas, e que amenaçavan la rèiregarda visigota per las calçadas romanas qu'anavan de [[Braga]] a [[Cesaraugusta]], e per la qu'anava de ''Ocelum Durii'' fins a Cesaraugusta en seguir la linha del riu [[Duero]]. Probablament entre [[480]] o [[481]] e [[490]] la zona centrala d'Ispània foguèt disputada ferotjament entre visigòts e sueus, daissant als primièrs un poder precari. Sembla que los visigòts avancèron sens trobar fòrça resisténcia e poguèron dominar tota la Cartaginense abans [[483]], e tanben tota o part de [[Lusitània]]. En [[483]] lo visigòt Salla e l'avesque de Mèrida
== Règne d'Alaric II ==
Linha 33 :
Per defendre las zonas conquistadas a l'occident de Tarraconesa e de Cartaginesa, pròchas las posicions dels sueus, se desplacèron de colonizaires visigòts de Gàllia, e se creèt los poblaments nombroses de la region, que las necropòlis excavadas an fach conéisser. La Cronica Cesaraugustà situa una granda emigracion de gòts dins lo darrièr decenni del sègle, e lo fach es plenament confirmat per las excavacions realizadas dins tot l'airal situat entre Pamplona (al nòrd-èst), la font de [[Tage]] (al sud-èst), Carpio de Tage a l'oèst de [[Toledo]] (al sud-oèst), e la Tèrra de Campos, (al nòrd-oèst). Precisament la comarca de la tèrra de Campos, a l'oèst de [[Pisuerga]], recep son nom de ''Campi Gothorum'' (Camps dels Gòts). La quasi totalitat de l'emigracion s'establiguèt de l'autre costat d'[[Èbre]]. Aquestes poblaments aurián sorgit doncs entre [[490]] e [[500]], assegurant tota la zona fàcia al [[reialme dels sueus]], mentre que las fòrças visigotas dirigián la seuna activitat cap a Lusitània e Betica.
En [[489]] [[
Teodoric dirigiguèt totas sas fòrças contra [[Dalmàcia]], que foguèt ocupada ([[489]]) e dintrèt en Itàlia ([[490]]) en véncer [[Odoacre]] e los sieus Eruls en riba del [[Isonzo]], pròche de [[Verona]], e per la segonda vegada en riba del riu d'[[Adda]]. Teodoric dintrèt a [[Pavia]], ont foguèt atacat pels Eruls jol comandament d'Odoacre ([[490]]) qu'assetgèt la ciutat. Segurament los assetjaires aguèsson exterminat los ostrogòts sens una oportuna intervencion d'Alaric II, qu'obliguèt Odoacre a se retirar cap a [[Ravena]] (agost de [[490]]) ont se daissèt assetjar per Teodoric durant tres ans ([[490]]-[[493]]). A partir de [[493]], Odoacre e Teodoric arribèron a un acòrd, en se partejar lo poder. Teodoric dintrèt a Ravena ([[27 de febrièr]]) e i comencèt una brèva època de govèrn conjunt, que culminèt amb l'assassinat d'Odoacre de las pròprias mans de Teodoric (començament de març), que a mai i faguèt tuar la familha, e ordonèt un chaple general per suspresa de las tropas erulas. Teodoric ja assumiguèt pas lo títol d'Emperaire. Probablament en pagament de l'ajuda prestada pels visigòts, la filha de Teodoric, Tiudigota, se maridèt amb Alaric II (entre [[490]] e [[495]]), union que donèt un filh nomenat Amalaric (cap a l'an [[500]]).
| |||