Michelangelo Buonarroti : Diferéncia entre lei versions

Pertocat per son trabalh, Domenico lo recomandèt al mèstre de Florença, [[Laurenç de Medici]]. De 1490 a 1492, Miquèl Àngel cresquèt a l’escòla de Laurenç e foguèt influenciat per un ambient liure que formèt sas idèas sus l’art e sos sentiments sus la sexualitat. Admirèt las colleccions d'estatuas grègas anticas dels Medicis, e decidiguèt de se far escultor. Comencèt per copiar una masca de faune e, vist lo resultat, Laurenç lo recompensèt amb cinc ducats al mes.

 

 

Aprèp la mòrt de Laurenç en 1492, [[Pèire II de Medici]] (lo pus jove filh de Laurenç e novèl cap dels [[Medici]]s) refusa d’èsser lo mecènas de Miquèl Àngel. A aquesta epòca las idèas de [[Savonarola]] venguèron popularas a Florença. A causa d'aquelas pressions, Miquèl Àngel decidiguèt de quitar Florença e de s’installar durant tres ans a [[Bolonha]]. Pauc aprèp, [[Raffaele Riario]], lo cardinal de ''[[San Giorgio al Velabro]]'', li demandèt de venir a [[Roma]] en 1496. Per comandita e jos l'influéncia de l’[[antiquitat romana]], escultèt doas estatuas : ''[[Bacus (Miquèl Àngel)|Bacus]]'' e ''[[La Pietà (Miquèl Àngel)|La Pietà]]''.

Lo [[Tombèl de Juli II]] en la [[basilica de Sant Pèire Encadenat]] foguèt acabat en 1545 (quaranta ans aprèp la comanda).

 

 

Miquèl Àngel se moriguèt a Roma lo 18 de febrièr de 1564 amb 89 ans. Sa vida es escrita dins ''[[Le Vite]]'' ({{cita|Las Vidas}}) de [[Giorgio Vasari]]. [[Santi di Tito]] participèt a la preparacion de sos obsèquis.