Callisto (satellit) : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Linha 19 :
Lei plans craterizats son lo relèu lo pus frequent de la luna compausats de la litosfèra anciana e una mescla de glaç e de materiaus rocassós. La densitat de craterizacion d'aquelei regions es quasi la pus importanta dau Sistèma solar<ref>K. Zahnle et L. Dones, « Cratering Rates on the Galilean Satellites », dans Icarus, vol. 136, 1998.</ref>. Lei plans clars a de cratèrs brilhants coma [[Burr (cratèr de Callisto)|Burr]] e [[Lofn (cratèr de Callisto)|Lofn]] e de rèstas de cratèrs ancians. Enfin, lei plans liscs son lei zonas lei pus raras. Son generalament situadas dins leis estructuras en anèus multiples e de còps dins lei plans craterizats. Certanei tacas liscas podrián èsser lo resultat d'un criovolcanisme.
La superficia de Callisto mostra un deficit en cratèrs d'un diamètre inferior a 1 km a respèct de plans sorns dau satellit vesin de [[Ganimèdes (luna)|Ganimèdes]]<ref name="Greeley, Klemaszewski, Wagner et al"/>. En plaça, i a de depressions circularas e d'asperitats pichonas<ref name="Moore">Moore, Jeffrey M., Jupiter: The planet, Satellites and Magnetosphere, Cambridge University Press, 2004, « Callisto ».</ref>. Aquelei formacions serián lo resultat d'un fenomèn d'erosion desconegut que podriá èsser causat per la sublimacion lenta d'aiga vèrs la temperatura de -108°C<ref name="Moore"/>. D'efèct, la temperatura entraïnat per lo Solèu au zenit podriá sublimar leis elements volatils dei glaç. Puei, lei materiaus rocassós dei parets s'afondrián en avalanca<ref name="Moore"/> <ref>Jeffrey M. Moore, Erik Asphaug, David Morrison et al., « Mass Movement and Landform Degradation on the Icy Galilean Satellites: Results of the Galileo Nominal Mission », dans Icarus, vol. 140, 1999, p. 294–312.</ref>.
===Geografia===
| |||