Safo : Diferéncia entre lei versions

Existisson gaires de donadas biograficas sus ela, e pasmens se coneisson qualques poèmas e fragmentes estraits de citacions tardièras e sus [[papir]]s. De fach, practicament tot çò que sabem sa vida ven de sos poèmas. Lo contengut amorós de sos poèmas provoquèt tota sòrta de paraula e rumors sus sa vida. Sos poèmas foguèron recitat e coneguts a [[Atenas]] al sègle V ab. C. Pus tard, a Roma, los poètas latins lausan sos poèmas. I aviá ailà de busts de la poessa (cf. Lo discors de [[CiceróCiceron]] contra [[Verres]], acusat de panar un bust de Safo) . Foguèt probablament la poetessa mai traducha e mai imitada de l'antiquitat classica.

Safo e son compatriòta [[Alceu de MitileneMitilena|Alceu]] son considerats los poètas lo melhors de la [[poesia lirica]] grèga arcaïca. De son òbra, que comptava segon çò que sembla nòu libres de grandor variada, se conservèt exemples de poèsia lirica populara en qualques [[epitalamis]], cants nupcials -adaptacions de cançons popularas pròprias dels amics del nòvi e de la nòvia que s'improvisava dins los maridatges. Aquelas cançons son diferéntas de la resta de sos poèmas, pus intimistas e cultas, per que creèt un ritme pròpi e una mètrica nòva, que venguèt [[estròfa safica]].

Sa poesia foguèt la font d'inspiracion a poètas, coma los latins [[Gai Valeri Catul|Catul]] e [[HoraciOraci]]. A partir de l'epòca alexandrina temptèt de conservar son òbra e ne descobrir novas partidas. En 2004 se trobèt novèls fragmentes de Safo,<ref> {{es}} El último poema de Safo Carlos García Gual [http://www.letraslibres.com/index.php?art=11400]</ref> que ne amplifican e melhoran substancialament qualques uns ja existissent. Safo s'i lamenta del passatge del temps e planh magistrala los efèctes de la vielhesa de son còs e esperit utilizant lo mite de [[Titon]], l'enamorat d'[[Eos]], que, mejans Auròra, la divessa als dets ròsa, demandèt als dieus que convertiguèron Titon en immortal, mas oblidant demandar per a el l'eternala jovença. En consequéncia, Titon es l'eternal vièlh, que jamai mors, mas totjorn ven mas vièlh. Es a aquel tracta que s'identifica Safo, per que en sa qualitat d'educatriz se vei coma Titon davant sos escolans totjorn de la meteissa edat, totjorn immortals d'un biais.