Califat de Còrdoa : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut

En linha

Version del 1 octobre de 2010 a 14.42

Lo Califat de Còrdoa (arabi: ة قرطبة Khilāfat Qurṭuba) governèt la Peninsula Iberica (Al Andalús) e l'Africa del Nòrd a partir de la ciutat de Còrdoa, entre 929 e 1031. Aqueste periòde foguèt caracterizat per un remarcable succèss dins lo comèrci e la cultura; fòrça cap d'òbra de l'Iberia islamica foguèron bastits durant aquel periòde, en particular la famosa Granda Mosqueta de Còrdoa. En genièr de 929, Abd-ar-Rahman III se proclamèt Califa (arabi: خليفة) de Còrdoa^[1] a la plaça de son títol original d' Emir de Còrdoa (arabi: أمير قرطبة 'Amīr Qurṭuba). Abd-ar-Rahman III èra sòci de la dinastia omeia; la meteissa que teniá los títols d'Emir de Còrdoa dempuèi 756. Lo règne del califat es conegut per èsser l'apogèu de la preséncia musulmana dins la Peninsula Iberica. Lo califat s'esberlèt a causa de la guèrra civila (fitna) entre los descendants del darrièr califa legitim Hisham II e los successors del sieu primièr ministre (hayib) Al-Mansur. Lo califat existiguèt fins a 1031 quand, après d'annadas de luchas intèrnas, se fracturèt en mantun reialmes independents nomenats Taifas.^[2]

Referéncias

↑ Simon Barton, A History of Spain (New York: Palgrave MacMillan, 2004), 38.
↑ Anwar G. Chejne, Muslim Spain: Its History and Culture (Minneapolis: The University of Minnesota Press, 1974), 43-49.

[1] Simon Barton, A History of Spain (New York: Palgrave MacMillan, 2004), 38.

[2] Anwar G. Chejne, Muslim Spain: Its History and Culture (Minneapolis: The University of Minnesota Press, 1974), 43-49.

[1]

[2]