Per aqueles dos arrèsts, la CJCE se donava la posicion d'una Cort suprèma federala, çò qu'èra pas estat previst pels Estats membres quand signèron los Tractats (formalament internacionals) de la [[CECA]] e de la [[CEE]].
Los Estats (sustot [[França]], [[Alemanha]] o [[Itàlia]]) protestèron contra aqueles arrèsts, considerats coma un abús d'autoritat. Per aqueles Estats, l'arrèst de la Cort resultava d'una interpretacion desformadadeformada dels Tractats e anava contra las intencions dels Estats al moment de la signatura dels Tractats. La Cort refutèt aqueles arguments en presentant l'arrèst Van Gend en Loos coma conforme als objectius contenguts dins los Tractats : «L'objectiu del Tractat [[CEE]] es d'instaurar un mercat comun que son foncionament pertòca dirèctament los justiciables de la Comunautat. Aital que, lo Tractat «constituís un acòrdi que crea mai que d'obligacions mutualas entre los Estats contractants» : «constituís un òrdre juridic novel(...) Que los subjèctes son pas solament los Estats membres mas tanben los seus èssers». Es la posicion de la Cort que fins finala ganharà. Se los Estats aguèsson volgut redefinir los poders de la CJCE, aurián degut cambiar lo contengut dels Tractats, çò qu'auriá exigit una unanimitat de mal aténher.
Dempuèi lo començament de las annadas 90, la CJCE es marcada per divèrsas tendéncias :
