|
Neishec en Sevilha, hilh deth pintor José Domínguez Insausti. Era sua mair siguec Joaquina Bastida de Vargas. Peth costat patern descenie d'ua nòbla familha de comerçants d'origina flamenc, es Becker o Bécquer, establida er eth cap-lòc andalós n'eth sègle XVI; deth sòn prestigi da testimòni eth hèt que possediren capèla e sepultura er era madeisha catedrala dempús de 1622. Era sua casa natau ja non existís. Siguec cristianat er era parròquia de Sant Laurenç Martira. Es sòns ancessors dirèctes, en tot començar peth sòn madeish pair, José Domínguez Bécquer, sigueren pintors de costums andaloses, e tant Gustavo Adolfo coma eth sòn frair Valeriano sigueren fòrça dotadi entath diboish. Valeriano, De hèt, s'inclinèc pera pentura. Eth pair moric eth 26 de gèr de 1841, quan eth poèta auie cinc ans d'edat. Er an 1846, damb dètz ans, Gustavo Adolfo entrèc er eth Collègi de Nàutica de Sant Elm, en Sevilha, a on li dèc classes un discipol deth gran poèta Alberto Lista, Francisco Rodríguez Zapata, e coneishec eth sòn gran amic e companh d'afans literaris Narciso Campillo. Mès es frairs Bécquer demorèren òrfenes tanben de mair er an següent, eth 27 de hereuèr de 1847, e sigueren adoptadi alavetz pera sua tia María Bastida. Valeriano E Gustavo sigueren fòrça junhut, e de hèt empreneren fòrça trabalhs e viatges amassa.
Se suprimic eth Collègi de Nàutica e Gustavo Adolfo demorèc desorientat. Passèc a víuer alavetz damb era sua mairia Manuela Monahay, acomodada e de cèrta sensibilitat literària. Er era sua bibliotèca eth poèta comencèc a aficionar-s'a era lectura. Inicièc alavetz estudis de pentura er es talhèrs des pintors Antonio Cabral Bejarano e Joaquín Domínguez Bécquer, oncle de Gustavo, que li pronostiquèc "tu non seràs jamès un bon pintor, mès un dolent literat", encara que lo estimulèc er es estudis e li paguèc classes de latin. Dempús d'uns prumèrs passi literaris (escriu eth Çò trono y era nobleza de Madrid e er es revistes sevillanes Aurora e Eth Porvenir) se transportèc en Madrid er an 1854, damb eth desir de trionfar er era literatura. Patic ua grana decepcion e suberviuec damb penes e trabalhs ne la bohèmia d'aqueri ans. Entà guanhar bèri sòs escriuec, era collaboracion damb es sòns amics (Julio Nombela e Luis García Luna), comèdies e sarsueles coma Era novia y eth pantalón (1856), jos eth pseudonim de Gustavo García, satiritzant er ambient burgès e antiartístic que la entornejaue, o La vente encantada, basada eth Dòn Quishòt. Enguan viatgèc damb eth sòn frair en Toledo en tot cercar inspiracion entath sòn libre Istòria des temples d'Espanha. Siguec lòc d'amor e de pelegrinatge entà eth. Er aqueth temps li interessauen eth Byron des Hebrew Melodies o eth Heine d'eth Intermezzo, qu'auie coneishut a trauès dera traduccion qu'Eulogio Florentino Sanz auie publicat er an 1857 er era revista Eth Museo Universau. Siguec justaments enguan, 1857, quan se li declarèc era tuberculosi que la li calerie enviar ath cavòt. Tanben aguest madeish an gaudic d'ua modèsta aucupacion laguens dera Direccion de Bens Nacionaus, mès perdec eth lòc de trabalh, segons cèrta legenda, er estonar-lo eth sòn cap en tot diboishar. Eth sòn pessimisme anaue creishent dia a dia e solament es atencions dera sua patrona en Madrid, Valeriano e bèri amics l'ajudèren entà superar era crisi. Eth madeish an comencèc un ambiciós projècte inspirat peth gèni deth cristianisme de Chateaubriand: estudiar er art crestian espanhòu en tot júnher eth pensament religiós, era arquitectura e era istòria: "Era tradicion religiosa ei er èish de diamant que vire sus eth nòste passat. Estudiar eth temple, manifestacion visibla dera prumèra, entà hèr er un solet libre era sintèsi deth dusau: heus aciu era nòsta intencion". Mès solament gesserà eth prumèr tom dera sua Istòria des temples d'Espanha, damb illustracions de Valeriano.
Cap a 1858 coneishec Josefina Espín, ua bèla senhoreta d'uelhs blus, e comencèc a hestejar-la. Maugrat tot, plan lèu se fixèc er era que serie era sua musa irrenunciable, era fraia de Josefina e bèla cantaira d'opèra Julia Espín, d'uelhs neres, er era reünion que se desvolopaue en casa deth sòn pair, eth musician Joaquín Espín y Guillén, mèstre director dera Universitat Centrau, professor de solfègi er eth Conservatòri e organista dera capèla reau, protegit de Narváez. Gustavo s'enamorèc (didie qu'er amor ère era sua unica felicitat) e comencèc a escríuer es prumères Rimes, coma Tu pupila s'azul, mès era relacion non arribèc en assolidar-se pr'amor qu'era auie mès nautes ambicions e li desengustaue era vida bohèmia der escrivan, qu'encara non ère famós. Julia dèc nòm a ua des hilhes de Valeriano. Er aguesta epòca comencèc a escotar ath sòn admirat Frédéric Chopin.
Er an 1860 publiquèc Cartas literarias a ua mujer a on explique era esséncia des sues Rimes, que hèn allusion ad aquerò inefable. Ne la maride deth mètge que lo tractaue d'ua malautia venèria, Francisco Esteban, coneishec era que serie era sua esposa, Linhatge Esteban Navarro. Contractèren matrimòni er eth 19 de mai de 1861. De 1858 a 1863, era Union Liberau d'O'Donnell governaue Espanha e er an 1860, González Brave, damb eth supòrt deth financèr Salamanca, fondèc Eth Contemporáneo, dirigit per José Luis Albareda e eth çò que participauen redactors dera talha de Juan Valera. Eth gran amic de Bécquer, Rodríguez Correa, ja redactor deth nau jornau, artenhec un lòc de redactor entà Bécquer. Er aguest periodic eth poèta harà de tot: cronica de salons, politica, literatura... Enquia que desapareishe er an 1865; mercés ad aguesta remuneració poderen víuer es novençans. Er an 1862 neishec eth sòn prumèr hilh, Gregorio Gustavo Adolfo, a Noviercas, (Sòria), a on era familha de Linhatge possedie bens e a on Bécquer auec ua caseta entara sua pòsa e recreacion. Comencèc a escríuer forçadaments entà guanhar mès sòs entara petita familha e frut d'aguest intens trabalh neisheren bères ues des sues Legendes.
Mès er an 1863 patic ua grèu requeiguda er era sua malautia, d'era que maugrat tot melhorèc e podec anar tà Sevilha damb era sua familha. D'aguesta epòca ei eth retrait hèt peth sòn frair que se conserve er eth Musèu de Bères arts de Sevilha. Trabalhaue damb eth sòn frair Valeriano, e Linhatge discutic damb aguest, pr'amor que non supòrte eth sòn caractèr e peth hèt que quasi tostemp siguesse ena sua casa. González Bravo, amic e mecenes de Gustavo, lo nomentèc censor de romans er an 1864 e Gustavo tornèc en Madrid, a on exercic aguest trabalh fins er an 1865, damb vint-e-quate mil reaus de sòu. Er aguest darrèr an neishec eth sòn dusau hilh, Jorge.
Er an 1866 aucupèc nauaments eth cargue de censor fins er an 1868. Aguest siguec un an òrre entà Bécquer: Linhatge li ère desleiau, er originau deth sòn libre de poèmes desapareishec e es disturbis revolucionaris lo portèren en Toledo pendent un brèu temps. A deseme d'enguan neishec a Noviercas eth tresau hilh de Bécquer, Emilio Eusebio. Aguesta neishença desacadièc ua tragèdia conjugal: se didie qu'aguest darrèr hilh ère der amant de Linhatge. I auie, ath delà, constantes discussions de Valeriano damb Linhatge. Maugrat tot esposi s'escriuien. Dempús de passar ua sason en Toledo, tornèc en Madrid entà dirigir Era Ilustración de Madrid, jornau qu'acabe de fondar Eduardo Gasset damb era intencion que lo dirigisse Gustavo Adolfo e trabalhèsse eth prneth Valeriano d'en tot diboishar. Eth 22 de deseme, mès, moric Gustavo mentre en Sevilha i auie un eclipse totau de solei. Un pòc abans, en seteme, auie mòrt eth sòn frair Valeriano. Mentres Agonizaue, demanèc ath sòn amic, eth poèta Ferrán que cremèsse es sues cartes («serien era mia desaunore») e que publiquèren era sua òbra («S'ei possibla, publicatz es mèns vèrsi. È eth pressentiment que mòrt serè mès e melhor coneishut que viu»); demanèc tanben que preneren suenh des sòns hilhs. Es darrères paraules sigueren "Tot mortaus". Es sòns amics Ferrán e Correa se meteren immediataments, entà ajudar era familha, a preparar era edicion des sues Òbres complètes, que gesseren er an 1871 es dus volums, aumentades es successives edicions. Es rèstes des dus frairs sigueren transportades er an 1913 en Sevilha, a on actuauments reposen.
{{DEFAULTSORT:Becquer, Gustavo Adolfo}}
|
