Loís Alibèrt : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
mCap resum de modificació |
correccion dels ligams |
||
Linha 2 :
[[Imatge:Alibèrt.PNG|170px|right]]
'''Loís Alibèrt''' ([[1884]]-[[1959]]) (''Louis Alibert'' en francés) foguèt un [[lingüista]] occitan, autor especialament d'una [[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|gramatica]], e
Nasquèt a [[Bram]], en [[Lauragués]], lo [[12 d'octobre]] de [[1884]], dins una familha de païsans ont se parlava [[occitan]].
Linha 12 :
A la fin de las annadas 1920, jos l'influéncia de [[Prospèr Estieu]], [[Antonin Perbòsc]] e sustot de [[Pompeu Fabra]], perfecciona l'escrich e l'oral per desvolopar la '''[[nòrma classica]]''', inspirada de l'usança anciana e adaptada a la lenga modèrna. Es demest los fondators de la [[Societat d'Estudis Occitans]], en 1930, que ne ven gaireben lo solet animator. Sa '''''[[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|Gramatica occitana segón los parlars lengadocians]]''''' poguèt pasmens paréisser qu'a [[Barcelona]], mercé a l'ajuda dels catalans, en [[1935]]-[[1937]].
Durant la [[Segonda Guèrra Mondiala]], Alibèrt se mostrèt partisan del [[regim de Pétain]] e de la collaboracion. Amb la femna, foguèt jutjat e condemnat a la prison per "atteinte à la sûreté de l'Etat" en [[1946]]<ref
Se mostrèt fòrça discret dins l'emergéncia de l'[[occitanisme]] de l'après guèrra. Sembla que joguèt pas cap de ròtle actiu dins la fondacion de l'[[Institut d'Estudis Occitans]] (IEO) en [[1945]]. Per contra, l'IEO adoptèt la [[nòrma classica]] en se basar sus sa gramatica, revista en [[1950]].
Linha 18 :
Moriguèt a [[Montpelhièr]] lo [[16 d'abril]] de [[1959]] e foguèt enterrat a Bram.
A partir de sos manuscrits inedits, Robèrt Lafont e Raimond Chatbèrt<ref
==Sas òbras==
| |||