A començaments deth [[sègle XX]], un grop de filosòfs interessadi era l’evolucion dera sciéncia modèrna refusèc es tradicionaus idèes positivistes (que considerauen qu'era basa dera vertadèra coneishença ère era l’experiéncia personau) e destaquèc era importància dera pròvaverificacion scientifica e de l’usatge dera logica formau. desDes teories d’aguesti pensadores (entre es que se trobauen l’austriana [[Ludwig Wittgenstein]] e es britaniqui [[Bertrand Russell]] e [[George Edward Moore]]) neishec eth nomentat positivisme logic. Eth ''Tractatus logico-philosophicus'' ([[1921]]), òbra de Wittgenstein, resultèc auer ua influéncia decisiva n'er arrefús des doctrines metafisiques pera sua carència de sens e er era acceptacion de l’empirisme coma ua matèria d’exigéncia logica.
Era l’actualitat, es filosòfs positivistes preferissen nomentar-se a se madeishi empirismes logics, per dissociar-se de era importància que dèren es prumèrs pensadorespensadors deth positivisme logic ara comprovacióverificacion scientifica. Mantien qu'eth principi de verificacion eth cnjse madeish ei inverificable er eth camp filosofic. Totun, autors tan representatius com [[Rudolf Carnap]] an prepausat naui sensi deth tradicionau principi de verificacion neopositivista.
