En tan qu'adaptacion dramatica inspirada peu roman ''Don QuichòtaQuichòte'', aquesta peça b'ei pas unica. Lo roman que ho tradusit hèra de d'òra dens mantuas lengas e adaptacions entau teatre o peu balet que's multipliquèn au cors deu [[sègle XVII]] (ua de la adaptacions las mei pròchas de l'òbra de Corteta qu'ei la trilogia de [[Guyon Guérin de Bouscal]]<ref>La trilogia de Guérin de Bouscal qu'ei un pauc anteriora a l'òbra de Corteta. La soa tresau comedia que ho interpretada per Molière e sa tropa (véder la bibliografia segondària)</ref>). ''Sancho Pança'' que s'integra logicament dehens aqueste corpus, mes dab l'originalitat d'estar escrivuda en occitan. Òm pòt totun soslinhar la convergéncia enter la figura de Don Quichòte e lo prototip deu [[Matamore]] [[gasconha|gascon]] (present, enter autes, dens ''[[L'Illusion Comica]]'' de [[Pierre Corneille]]) a maugrat qu'aquiu l'[[occitan]] e sia au medish temps la lenga vulgara de Sancho e tanben la lenga casta deus Ducs qui's trufan d'eth.
Ua de las originalitats deu dusau tòm de Don Quichòte (escrivut quauques annadas après lo succès internacionau deu purmèr), qu'ei que los personatges qu'an lejut lo purmèr libe e que coneishen e reconeishen Don Quichòte e Sancho Pança (que's tracta d'ua mena d'autoreferencialitat deu tèxte, sovent qualificat de "purmèr roman deus temps modèrnes"). Qu'ei donc atau qui los dus protagonistas e arriban en çò deus Ducs qui, content de'us reconéisher, justament, après aver lejudas las loas aventuras, be decidan de's trufar d'eths.
