Enric de Salanovat : Diferéncia entre lei versions

'''Enric de Salanobat''' (tanben conegut en [[francés]] com ''Henri Salanoubat'', e d'aubuns còps enqüèra ''Salanoubas'' (sic), vadut e mort a [[Bordèu]], [[1898]] - [[1957]]), que ho un escrivan dramatic [[bearn]]és caracterizat com d'estil [[romantic]] e quitament [[ugolian]] per l'escrivan [[provençau]], istorian de la literatura occitana e critic literari [[Robèrt Lafont]] dens la soa ''Nouvelle histoire de la literature occitane'', [[1971]]), escrita amassas dab lo cercaire [[occitanista]] e professor emerit de literatura comparada de l'[[Universitat de Tolosa Le Miralh]], en [[Crestian Anatòli]].<ref>Mes sonque 8 linhas petitas totun, hens un pèugue de mei de 800 paginas. Sengles professors e reconeishen totun a'n Salanobat, ua ''" connaissance précise des ressources de la langue vivante "'' (op cit, p. 759, tòme II). <ref/ref> Que'u coneishem tres òbras : ''La Bèra adromida'' (cantas, [[1952]]), ''La Crida de Senta Estela'' ([[1953]]) e ''Urraca de Gasconha'' (pèça, [[1954]]).<br/>Lo son subernom literari '''Lo Grith de Casteran''' qu'èra e tà víver, comptable que hè. Atanben que ho secretari de la Liga de Guiana e Gasconha...<br/>La soa òbra n'ei hèra mei importanta qu'un sarròt mei coneishudas mes qui non pòden cap comparà's dab era. B'ei [[epica]] e [[nacionau]].