Pèire Lagarda : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
|||
Linha 1 :
'''Pèire Lagarda''' (nascut a [[Castèlnau Durban]], [[Arièja]] en 1920, mòrt a [[Tolosa]] en febrièr de 1992) foguèt un òme d'accion, un òme de ràdio e un escrivan occitan.
==Biografia==
Regent puèi professor agregat d'espanhòl e ''inspector de la joinessa'', ne comencèt lo siu interés per çò tot qu'occitan a l'escòla mairala de [[Fois]], entre 1937 e 1940, influenciat alara, segon çò ne diguèt e escriguèt lo quite el, ''pel Felibritge e los "patesejaires" del ròdol''.
==Naissença de l'occitanisme modèrne==
En 1941, recep una letra d'un tal [[Robèrt Lafont]], del tot al tot desconegut alara, e estudiant a [[Montpelhièr]].
Es tot bèl just a se recampar dequ'unes joves interessats per l'occitanisme mas pas gaire per la ''Revolucion nacionala'' o tota autra mena de reivindicacion nacionalista, qu'es la trapèla que i vòlon pas cap caire, tombar.
Ne seguís alavetz una correspondéncia sostenguda entre eles dos amai, un chic mai tard, [[Fèliç Marcèl Castanh]] e [[Elena Cabanas]](Gracia, mai tard) mas tot parièr lo catalan [[Gumersind Gomilà]], de [[Perpinhan]].
Entre 1941 e 1945, es el expediat en Alemanha coma ''trabalhaire per l'Inspeccion academica'' que d'aquel temps, Lafont e Castanh entran al maquís.▼
▲Entre 1941 e 1945, es el expediat en Alemanha coma ''trabalhaire per l'Inspeccion academica'' que d'aquel temps, Lafont e Castanh entran al maquís.
En 1944-45, es la creacion de l'[[IEO]], Institut d'Estudis Occitans .En agost de 1945, se ne ten la primièra amassada generala.Pel primièr còp, se ne van tornar trobar a Tolosa los amics desseparats pel conflicte.
Dins lo comitat administratiu de l'IEO d'alara, lai entran, cotria amb los ''ancians'', [[Ismaèl Girard]] (gavidaire de [[Òc (revista)]], [[Max Roqueta]], [[Renat Nelli]], [[Leon Còrdas]], [[Carles Camprós]] e [[Joan Lesafre]].
Ne seguiràn lèu [[Pèire Bèc]] e, plan mai tard (per encausa de ''problèmas de generacion'', dixit lo quite el) [[Xavièr Ravièr]], los ''fraires Roqueta'', [[Ives Roqueta]] e [[Joan Larzac]], [[Felip Gardy]] Ne foguèt el, que tot èra alavetz per engimbar e crear, al començament, ''secretari general de la seccion pedagogica'', e responsable dels primièrs estagis, e del ''Butletin''.
Puèi, en 1960, ven secretari general de l'IEO (n'èssent Robèrt Lafont president que puèi li succedirà Pèire Bèc).Ne contunharà el la siá activitat amai las siás activitats e lo siu ròtle tras que màger dins l'IEO (''vici-president administratiu'', ''vici-president pedagogic'' etc.)
Foguèt tanben president de la seccion departamentala de [[Nauta Garona]], fins a que ne demissionèt a la debuta de las annadas 80, per encausa de, çò ne diguèt el e escriguèt, ''las fotraladas de [[Maria Clara Viguièr]]... e tròp sovent de [[Claudi Sicre]] que cercava son camin de Damasc.''
Linha 29 ⟶ 33:
==L'òbra literària==
L'òbra siá literària que publicada ne foguèt de qualitat mas, segon çò n'escriguèt lo quite el : ''ai plan mai d'escrits dins los tiradors que publicats...'' lo 20 de febrièr de 1992, dins una letra manuscrita... (veire '' çaijós...'')
==Òbras publicadas==
* ''De la langue au pays'' , en collaboracion amb [[Andrieva Paula Lafont]], edicions [[Privat]], Tolosa, 1951 (en francés)
* ''Espèra del Jorn.Poèmas'' , [[IEO edicions]], colleccion [[Messatges]], [[Avinhon]], 1953
* ''
* ''Clefs pour la régionalisation'' , amb [[Alan Alcofe]] e Robèrt Lafont, ed. [[Seghers]], [[París]], 1977 (en francés)
* ''Pour l'Occitanie'' , id ed. Privat, Tolosa, 1979 (id)
* ''Ils ont subi des chemins de traverse'' , testimoniatge... ed. l'Amitié par le livre, [[Besançon]], 1989 (id)
▲* ''Clefs pour la régionalisation'' , amb [[Alan Alcofe]] e Robèrt Lafont, ed. [[Seghers]], [[París]], 1977 (en francés)
* ''Lo pè-ranquet del solelh'', racontes... IEO, [[Ostal del libre edicions]], [[Orlhac]], 1994
* Dins los tiradors: una traduccion d'un roman catalan de [[Mercè Rodoreda]] ("Cristina i altres contes"); una traduccion de [[Montserrat Roig]] ("El cant de la joventut")... una traduccion d'un libre castelhan pels mainatges, de Rafaël Conte: "El alacrán y la luna"'' (L'escorpion e la luna) (dixit en Pèire Lagarda, veire çaijós
'''Fons privat personal''' Patric Sans, Plaséncia de Toish ''' ... e causa autra... etc.'''▼
{{multibendèl|LitOc|PortalOccitània}}
{{DEFAULTSORT:Lagarda Peire}}
▲* ''Histoire et mémoire de Toulouse'' , [[Joana Lafita edicions]], [[Marselha]], 1981 (id)
[[categoria:Escrivan occitan]]
[[categoria:Literatura occitana]]
▲* ''Ils ont subi des chemins de traverse'' , testimoniatge... ed. l'Amitié par le livre, [[Besançon]], 1989 (id)
[[categoria:Occitanisme]]
[[categoria:Naissença en 1920]]
▲* ''Lo mòrt de Sant Joan'' , roman policièr... IEO ed., coll. A tots (crimis), Tolosa, 1992
[[categoria:Decès en 1992]]
▲(dixit en Pèire Lagarda, veire çaijós ) e li apond: ''" Ara me som estacat a un exercici de tèxtes pro corts d'autors catalans del nòrd e del sud... veirem plan! "'' Totas las citacions d'en Pèire Lagarda son trachas d'una ''Letra manuscrita datada del 20 de febrièr de 1992'' que lai, a pauques jorns del siu decès, balha un fum d'entresenhas, informacions e vejaires autobiografics.
▲'''Fons privat personal''' Patric Sans, Plaséncia de Toish ''' ... e causa autra... etc.'''
[[es:Pèire Lagarda]]
|