August Forès : Diferéncia entre lei versions

'''August Forès''' (que ne deuriá benlèu èsser escrich ''Forèst'' o quitament ''Forest'', ''Auguste Fourés'' per l'estat civil, nascut a [[Castèlnòu d'Arri]], [[Occitània]], lo [[8 d'abril]] de [[1848]], mòrt idem celibatari e desconsolat lo [[4 de setembre]] de [[1891]]) foguèt un poèta [[occitan]] plan famós tanben per sa pròsa e son engatjament politic fervorós pendent la segonda mitat del [[sègle XIX]].<br/> Èra lo filh d'un jutge de comerç, en Joan Francés.La siá maire, nascuda Maurin, tendrà sens tròp de gost la quincalhariá ferronariá familiala. <br/>Venguèt jornalista e director del ''Petit Toulousain'', mentre qu'a l'encòp collaborava amb d'autras revistas meridionalas, coma ''L'Entracte'' (1866), ''L'Investigateur'' (1867), ''Méphistotélès'' (sic) (1868), ''Midi Artiste'', ''La Fraternité de Carcassonne'' (1869) e ''L'Echo de Marseille'' (1870).<br/>Cònsol adjunt de Castelnòu d'Arri (1878-1880), amai d'aicesta activitat descabestrada en francés, ne foguèt tanben lo fondator amb [[Loís Xavièr de Ricard]] de l' ''[[Armana de la lauseta/Armanac de la lauseta]]'' en 1877.Maldespièch fòrça guirguilhs e quitament una demission (a la debuta de 1879), foguèt fach [[Majoral del Felibritge]], ''Cigala de la Libertat'', en 1881.<br/>Combinèt la poësia populara amb un cert refinament, provenent de [[Victor Hugo]] mai que tot.<br/> Sa produccion s'escriguèt amb un lengatge vigorós e pur.Ne foguèt un escrivan pro atentiu a la qualitat de sa lenga, el qu'aviá començat amb una grafia pro trantalhejaira e gaireben ''patesejaira'' a la debuta, n'acabèt per escriure un lenga fòrça prèpa de çò que ne vendrián mai tard las avançadas e los principis de n'[[Antonin Perbòsc]] e la siá [[Escòla occitana]], en 1919.Usèt el una lenga populara, la del siu Lauragués natal, sens autres ''gallicismes'' o ''francismes'' que los abituals a l'epòca aquela de reviscòl occitan.Amb lo siu ''prosaïsme'' testard, se ne tendrà el e tostemps de fugit lo ''literarisme'' de mòda en pels cercles felibrencs de la Ciutat dei Papas, ailaluenh...<br/>Coma molts felibres pr'aquò, s' ''"amaguèt"'' de vegadas darrièr d'unes escais literaris coma ''Joan Provaire, Albèrt Faidit, Jan Magistre, Pèire Tolosan, le Grilh de Grimauda, la Cigala de la libertat o Pierril de Pòrta Nòva...''<br/> Compromés doncas amb la siá lenga e considerat un ''felibre roge'', èra defensor afogat del catarisme coma simbòl d'identitat occitana e anticlericala, e erald de l'[[albigesisme]] coma amai de çò que se ne sonavan alara lo ''Felibritge latin'', çò es un Felibritge impulsor e motor de l'ideal panlatin e de l'identitat latina, romanica, en participar mantun còp a las fèstas de l'[[Aliança latina]] qu'organizèron, cotria amb son amic de Ricard, en mai de 1879, a Tolosa.<br/> En 1892 fondèt l´''[[Escolo Mondino]]'' venguda lèu-lèu ''Escòla mondina'' amb Lois Xavier de Ricard e Antonin Perbòsc, los sius amics e companhs de totjorn.<br/>Coneguèt un malastre grand.D'efièch, perdèt (que se moriguèt ela, sobte, a l'edat de 25 ans) l'amor unic de tota sa vida, na Joana Wilson s'apelava.<br/>Rosegat per la lanha e atissat per la paralisi (Ataxia tabesica), se daissèt el morir , aprèp una lucha de maitas annadas pr'aquò, lo 4 de setembre de 1891.<br/>Ne foguèt enterrat, atal coma o s'èra el e temps pro perpensat, e decidit, estipulat, demandat, drech dins lo siu clòt, amb lo cap de cap al solelh.<br/><br/>