L''''anglés mejan''' es lo nom balhat pels lingüistslingüistas a desparièras formas de la [[lenga anglesa]] parladas entre la [[conquista normanda d'Anglatèrra]] en 1066 e aperaquí l'an 1470, quand lo ''Chancery Standard'', una forma d'anglés basada sus lo qu'es parlat a [[Londres]], venguèt a s'espandir, ajudat per l'introduccion de l'[[estampariá]] en Anglatèrra per [[William Caxton]] dins los ans 1470, e pus tard per [[Richard Pynson]]. D'aquel temps, lo dialècte [[Northumbria|northumbrian]] (prevalent dins lo nòrd d'Anglatèrra) parlat al sud-èst d'[[Escòcia]] se devolopèt en [[Scots (lenga)|Scots]]. lL'anglés parlat aprèp aquesta epòca, fins en 1650, es sonat ''Early Modern English''.
