Lo darrier daus Lobaterras : Diferéncia entre lei versions

[[Imatge:Canis lupus laying in grass.jpg|thumb|200px|]]'''Lo darrier daus Lobaterras''' qu'ei un roman fantastic e istoric de l'escrivan [[peirigòrd]] [[Joan Ganhaire]]. Que ho publiva en [[1987]] dens la coleccion [[A Tots]] de l'[[IEO]]. Que hè partida de las òbras meilèu ''hoscas'' de Ganhaire (com ac ho abnsabans la ''Libre dau Reirlutz'' e en oposicion adab las soas òbras mei gaujosas com ''[[Dau vent dins las plumas]]'' e la soa seguida ''[[La islas jos la sang]]'').

Lo roman se presenta com un manescrit trobat peu narrator (mètge com l'autor). A l'escadença de tribalhs de terrassament, un ancian cemitèri qu'ei descobèrt e, dens ua de las soasoas tombas, un còs e un manescrit en [[occitan]]. Lo manescrit qu'ei hidat au narrator qui s'uac trancriu en occitan modèrne.

L'autor qu'ei un cèrte Joan de l'Arribiera, hilh de paisan d'un vilatge uèi despareishut : Lobaterra, un parçan de [[Peiregòrd]] on s'ei disputada desempuish mantuas decenias ua guèrra shens pietat enter lops e òmis, e mei que mei dab un gran lop blanc qui sembla de gavidar los auteautes e qui ho esbornhat per ua hemna coneguda com la ''mai que loba'' (e gessida de la dinastia deus senhors de Lobatera). Desempuish aqueste darrèr combat, totun lo vilatge que coneish ua mena de patz.

Joan de l'Arribera quque vadó lo medish dia qu'Arnaud, lo hilh deu senhor. La mair d'Arnaud estant morta, aqueste qu'ei neirit per la mair de Joan e ambs que son educateducats amassas per un monge aperat hrair Anseume. Un dia, que son castigats e embarrats dens ua crampa plea de libes ; Arnaud que'n tròba un qui ei laua cronicas de las orrors deu conflicte enter las disnastias umanas e caninas de Lobaterra e deu bòsc de Feitaud ; que huegeish lo medish ser. Tot lo vilatge lo cèrca mes Joan lo torna trobar dens lo bòsc en bèth caçar e devorant ua lèbe cruda com ses'ac hosseauré hèit un lop. Quan Joan espaurit ensejae ensaja de s'scaparescapar, Arnaud, semblant aver recrubatcrubat un comportament uman que l'apèra e que tornan amassaamassas. Au lor retorn, sol en preséncia de Joan e de Frair Anseume, lo Senhor Jaufre qu'enseja d'assessinar lo son hilh shens acpoderac poder har fin finau. Anseume que's suicida arron dab un messatge dient que Jaufre e sap lo perqué.

Abans mèsma d'arribar en Orient, Arnaud que's causeish un cinquanteat d'òmis cruèus qui, dab eth, e cometèn massacres terribles durant la crozada.

Aquesta crozada non s'i escad totun pas e mantuns crozatcrozats que vòlen tornar ade cap entad Euròpa. Un ser, Arnaud que tornar la boca plapada de sang e los sonsons sordats miei hòuhòus de l'orror qu'acaban de véder. Durant lo son sòmi, Joan, fin finau, que s'ilas se escadvira entà panar a Arnaud ua mena de relíquirelíquia qui pòrta tostemps au còth : qu'ei ua pagina arrapada dens lo manescrit las cronicas de l'istòria de Lobaterra, trobada dens la crampa lo dia qui Anaud e Joan e i hon embarrats ; que representa la neishença d'Arnaud, vadut dab dents en tot devorar lo vente de la soa mair.

Desprovesit d'aquesta relíquia que sembla estar tornat uman mes hèra flac e ambs que tornan a Lobaterra, mes per i descobrir que, privada de l'empara deus son òmis joen e mei hòrts (partits en cozada) qu'ei estada massacrada peus lops ; Jaufre qu'ei mort dens la batèsta.