La '''Ressonància Magnetica Nucleara''' (o '''RMN''') es un fenomèn [[fisica|fisic]] descrich originalment en [[1946]] per [[Felix Bloch]] e [[Edward Mills Purcell]], qu'anque recebutrecebèron lo [[Prèmi Nobel de fisica]] per aquela descobèrta en [[1952]].
La RMN se basa sus l'interaccion entre :
:1) lo nuclèusnuclèu atomic jos l'influéncia d'un camp magnetic extèrne e,
:2) un camp electromagnèticelectromagnetic d'una frequéncia determinada.
La mesura de la radiacion absorbida e emesa per los nuclèus atomics informa sus sos proprietats magneticas. La RMN se pòt utilizar sonque amb de nuclèus amb moment magnetic direrentsdiferents de zèro. Aquò vòl dire dels d'[[atòm]]s amb un nombre entièr de protons e de neutrons, coma <sup>1</sup>[[idrogèn|H]], <sup>2</sup>[[deutèri|H]], <sup>13</sup>[[carbòni|C]], <sup>15</sup>[[nitrogènazòt|N]], <sup>31</sup>[[fosfòr|P]], <sup>19</sup>[[fluor|F]]. Lo camp magnetic extèrne fa que i ajaa de pichonas diferéncias energeticas entre aqueles estats. Se lo camp electromagnètic a la frequéncia adequada, un nuclèu pòt absorbir un [[foton]] e passar dins un estat d'energia maipus elevat; quand aquel nuclèu se relaxa, emet tanben un [[foton]].
La RMN s'utiliza coma esturment espectroscòpicaespectroscopica per obténer de donadas [[fisica]]s e [[quimia]]s de produches quimics. En la practica, es la RMN sus los atómsatòms d'[[idrogèn]] o de [[carbòni]] qu'a mai d'importància, per de queperque aqueles atómsatòms se tròban presents dins la majoritat de delas [[molecula]]s, se mai pas las organicas (malgrat que lo <sup>13</sup>C es pas l'isotòp mai abondant, n'i a una proporcion pronpro elevada en quina mòstra que siá). Lo principi basic es que, se plan las proprietats magneticas de cada [[atòm]] dependon principalament de la composicion de son nuclèu (nombre de [[proton]]s e de [[neutron]]s), l'ambient a l'entorn d'aquel atómatòm i a tanben un efècte. Aiçò fa possible que cada atómatòm (o grop d'atómsatòms equivalentesequivalents) en una molecula done un senhal desparièr en l'espèctre RMN.
Aquesta tecnica es fòrça utila en [[imatgeriaimatjariá medicala]] mai tanben en [[biologia estructurala]] per determinar l'estructura de pichonas [[proteïna]]s.
