Bernat Manciet : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
|||
Linha 1 :
'''Bernat Manciet'''
Despuish [[1945]] (qu’estó [[Miquèu de Camelat]] qui’u publiquè peu permèr còp un poèma titolat ''A le nèu'') que bastí dab capborrèr, en [[occitan]] de [[Gasconha]], ua òbra de la mèi grana exigéncia e de las mèi importantas de la [[literatura]] contemporanèa. Deu [[sonet]] au [[cant reiau]], de la [[poesia]] epica au teatre, deu [[roman]] a la [[novèla]] e dinc a l’[[essai]], pas nat genre non l’escapè.
Que publiquè en 1955 lo son permèr recuèlh de poësia, ''Accidents'' (ed. L’Escampette) qui provoquè un tèrratrem dens las Letras occitanas autan com lo son roman ''Lo gojat de noveme'' (ed. Reclams) pareishut en 1964, o en 1989 lo son long poèma dedicat au pòble de la lana e de [[Gasconha]], ''L’enterrament a [[Sabres]]'' (ed. Mollat).▼
▲Que publiquè en [[1955]] lo son permèr recuèlh de poësia, ''Accidents'' (ed. L’Escampette) qui provoquè un tèrratrem dens las Letras occitanas autan com lo son roman ''[[Lo gojat de noveme]]'' (ed. Reclams) pareishut en [[1964]], o en [[1989]] lo son long poèma dedicat au pòble de la lana e de [[Gasconha]], ''[[L’enterrament a
La soa òbra que continua, tostemps vitèca, au delà deu son partir, dab las publicacions postumas d’un recuèlh de novèlas ''Casaus perduts'' (ed. Reclams, 2005) e la soa version francesa, ''Jardins perdus'' seguits de ''Les murmures du mal'' (ed. L'Escampette, 2005 e 2006), de la reedicion deu son essai ''Le Triangle des landes'' (ed. In 8, 2005) e, enfin, deu son darrèr poèma ''Lo Brec ou La Blanche Nef'' (ed. Reclams, 2006) dab loquau Bernat Manciet se’n torna tà la hont de la soa òbra..▼
▲La soa òbra que continua, tostemps vitèca, au delà deu son partir, dab las publicacions postumas d’un recuèlh de novèlas ''[[Casaus perduts]]'' (ed. [[Reclams]], [[2005]]) e la soa version francesa, ''Jardins perdus'' seguits de ''Les murmures du mal'' (ed. L'Escampette, 2005 e 2006), de la reedicion deu son essai ''Le Triangle des landes'' (ed. In 8, 2005) e, enfin, deu son darrèr poèma ''Lo Brec ou La Blanche Nef'' (ed. Reclams, 2006) dab loquau Bernat Manciet se’n torna tà la hont de la soa òbra..
Ja que la Gran-Lana e sia demorada la soa tèrra d’inspiracion, Bernat Manciet qu’ei reconeishut com un deus poètas qui balhè a la poësia epica la soa expression mèi complida, mèi universau.▼
▲Ja que la Gran-Lana e sia demorada la soa tèrra d’inspiracion, Bernat Manciet qu’ei reconeishut com un deus poètas qui balhè a la
Que s'ei mort lo [[2 de junh]] de [[2005]].
| |||