'''Renat Nelli''' (en [[francés]] ''René NellyNelli'') (nascut a [[Carcassona]] en [[18961906]] – mòrt en [[1982]]) foguèt un dels escrivans [[occitan]]s mai importants del [[sègle XX]]. Del temps del [[Regim de Vichèi]] participèt a la Resisténcia e en 1945 foguèt un dels fondaires de l'[[Institut d'Estudis Occitans]]. Participèt amb Joë Bousquet a la redaccion del numèro especial dels "Cahiers du Sud", consacrat a ''Le génie d'oc et l'homme méditerranéen'' (1943), ont se pòdon trobar las tres direccions essencialas de son òbra: l'edicion e la traduccion dels poètas occitans medievals, de poèmas personals —pròches de [[Paul Valéry]]— e una tasca critica (Fragment d'une métaphysique d'oc). Sos recuèlhs portics son faches d'una escritura densa teissuda dins una tematica sensuala, recuperan la tradicion mistica e eroticopoetica dels catars e dels trobadors. Mai tard s'avodèt a la pròsa e al teatre.
