Josephine Baker : Diferéncia entre lei versions

[[Image:Josephine Baker 4.jpg|200px|right|Josephine Baker, la "Venus nègra"]]Josephine Baker ([[Saint Louis]], [[Missorí]], lo [[3 de junh]] de [[1906]] - [[ParisParís]], lo [[12 d'abril|12 d'abriu]] de [[1975]]), cantaira e dançaira afro-[[Estats Units d'America|americana]] e, arron, francesa qui he ua grana carrièra en [[França]]. Que ho tanben [[resisténcia|resistenta]] de la [[Segonda Guèrra Mondiau]], activista deus drets deus [[afro-american]]s. Que viscó ua grana partida de la soa vita en [[Occitània]] dens lo casteth de Las Milandas en [[Lemosin]] on, dab los sons hilhs adoptats de pertot autorn deu monde, en ensaiat atau de realitzarrealizar los sons ideaus de patz e de frairèra.

Josephine Baker qu'èra decendentadescendenta d'esclaus de [[Carolina del Sud|Carolina deu sud]] e d'indians de las [[Apalaches]]. Que creishó dens lo praubèr e, aus seis ans, qu'avó de huéger un [[pogróm]] antinegres dab los sons dus canhòts en los sons bras.

Aus quinze ans que començè a aver ròtles deus importants e que se'n anè de cap a [[Nòva York|New York]] deu temps de la [[Harlem Renaissance]]. Acerà, que joguè au [[Plantation Club]] e dens lo ''chorus'' de las revistas [[Shuffle Along]] ([[1921]]) e [[The Chocolate Dandies]] ([[1924]]). Ja plan escaduda que s'aviè de cap a [[ParisParís]] en [[1925]]. A maugrat deu colonialisme e deu racisme francés d'aqueth temps, la descoberta de ParisParís que ho ua experiéncia agradiva per Baker qui, en mei de rescontrar d'autes afro-americans com èra (enter los quaus lo musician [[Sydney Bechet]]), peu purmèr còp, que podèva anar pertot sens estar horabandida per'mor de la color de la soa peth.

Hèra viste que ho ua de las personalitats las mei famosa de l'espectacle en França e durant aquesta tempora que bastí la soa iconografia (la cinta de babananas, lo son leopar qui acabère fin finala au zoo e las fotografias deus sens nus) e que conegó lo son impresàrio italian Giuseppe Pepito Abatino. D'aqueth temps tanben (en [[1931]]) qu'interpretè la soa famosa cançocançon: ''Qu'èi duas amors, lo men país e ParisParís''.

Hòrta d'aquesta fama que's decidè (dab lo conselh d'Abatino) d'anar har ua camada aus Estat[[Estats Units]] mes aquò que virè mau. Que ho umiliada raciaument (n'avèva pas quitament lo dret de botar pe dens lo ''Hall'' de de la grana otalaria on demorava per'mor d'estar negra) e artisticament (lo public american que la shiulè). Esmalida que tornè entà França e en desseparà's d'Abatino.

La soa popularitat aciu qu'èra tau qui l'ocupant [[nazi]] non la gausè pas tocar de tròp. Era qu'avòavó de huèger en entrar dens la resistènciaResisténcia e en bèth juntar las armadas aliadas. Au despart de la soa activitat artistica de sustien de las òst aliadas (en essaiar, de mei, de lutar contra la segregationsegregacion raciau qui's practicava au dehens de l'[[armada americana]] e qui èra moraument e estrategicament desastrosa) que prengó risques deus seriós. Après la guèrra França que li balhère lo grad de Chivalier de la [[Legion d'aunor]].

Deu punt de vista personau, durant la guèrra que conegó lo son marit, lo cap d'orchestreorquèstra [[jazz]] francès [[Joe Bouillon]]. Un càncer que he péder tot esper de anc mainadar.