Esclavatge : Diferéncia entre versions
→L'evolucion de l'esclavatge dins l'Euròpa crestiana
|
L'afondrament de l'[[Empèri Roman]] e la conversion de la màger part d'[[Euròpa]] au [[cristianisme]] entraïnèt pas la disparicion de l'esclavatge sus lo [[continent]]. Per exemple, durant lo [[Empèri Carolingian|periòde carolingian]], leis esclaus representavan benlèu 20% de la populacion de l'Empèri. La [[Glèisa Catolica|Glèisa]] èra un dei proprietaris d'esclaus pus importants. De mai, dins lei regions onte l'afranquiement èra recomandat, leis esclaus liberats devián demorar au servici de sei mèstres coma fòrça de trabalh. Ansin, la liberacion progressiva deis esclaus aguèt pauc d'efiechs sus lei condicions de vida realas dei populacions.
D'efiech, lo [[cristianisme]] aguèt pauc a pauc de dificultats per conciliar l'esclavatge amb son messatge egalitari. A partir dau sègle X, un sistèma novèu foguèt donc creat per remplaçar l'esclavatge. Dich [[servatge]], èra basat sus una dependéncia personala e ereditari de l'individú envèrs un senhor. Dins lo quadre de la [[feudalitat]], l'estatut dau [[sèrv]] èra ansin definida per un ensemble d'obligacions entre son senhor e eu. En particular, diferéncia importanta amb l'esclau, èra pas possible d'executar un [[sèrv]] sensa decision de [[justícia]]. En consequéncia, divèrsei lèis foguèron adoptats per enebir o limitar estrictament l'esclavatge en [[Euròpa]]. Per exemple, en 1315, lo rèi [[Loís X de França]] (1314-1316) enebiguèt l'esclavatge e son comèrci dins lo [[Reiaume de França]].
Dins l'[[Empèri Bizantin|espaci bizantin]], la situacion evolucionèt mens rapidament. L'esclavatge demorèt una fònt de foncionaris e de trabalhaires agricòlas. Aquò cambièt egalament lentament amb l'introduccion dei règlas de la feudalitat occidentala dins leis institucions imperialas. Durant aqueu periòde, leis [[Eslaus]] foguèron la fònt principala d'esclaus en Euròpa.
| |||