Cuneïfòrme : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
Cap resum de modificació |
||
Linha 3 :
Las condicions d'elaboracion d'aquesta forma d'escritura, qu'es la pus vièlha coneguda amb los [[ieroglifs egipcians]], son encara escuras. Dispausa de traits caracteristics que sempre gardèt long de son istòria. Lo sistèma cuneïfòrme es constituït de plusors centenas de signes que pòdon prene mantunas valors. Son en general de signes [[Fonetica|fonetics]] ([[fonograma]]s), transcrivent unicament un son, pus precisament una [[sillaba]]. Mas una autra categoria importanta de signes son los [[logograma]]s sovent designats comme d'[[ideogram]]s, que representon abans tot una causa et ne renvoient que secondairement à un son. D'autres tipes de signes complementaris existisson (signes numerics, complements fonetics e determinatius).
A partir de son fogal sud-mesopotamian ont viviá lo pòble que n'es probablament lo creator, los [[Sumèr|sumerians]], lo sistèma d'escritura cuneïfòrme foguèt adaptat dins d'autras lengas, a començar per l'[[akkadian]] parlat en [[Mesopotamia]], puèi de lengas d'autres pòbles de l'Orient pròche ancian ([[elamita]], [[itita (lenga)|itita]], [[orritas|orrita]] entre autres), e foguèt lo sistèma dominant dins aquelas regions pendent tot lo [[millenni II abC]]. La grafia cuneïfòrma es de còps adaptada a de sistèmas d'escritura obeïssent a des principis diferents de l'original : l'[[alfabet]] dins lo [[
Lo cuneïfòrme foguèt un element determinant de las culturas de l'Orient pròche ancian que desvolopèron un rapòrt a l'escrit e de literaturas a partir d'aquel sistèma. Sa redescobèrta a l'[[epòca modèrna]], son deschiframent al sègle XIX e la traduccion dels tèxtes que notava donèron naissença a las disciplinas especializadas dins l'estudi de las civilizacions de l'Orient pròche ancian, en commençar per l'[[assiriologia]], e aital mostrèron los compliments d'aquelas civilizacions deslembradas. L'estudi dels tipes de tèxtes e de las practicas d'escritura metèt tanben en evidéncia l'existéncia d'una "cultura cuneïfòrme" comuna als pòbles que faguèron servir aquesta escritura, fortament marcada per l'emprenta mesopotamiana.
| |||