Guèrra de las Doas Ròsas : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Linha 93 :
De [[1461]] a [[1468]], lei combats continuèron entre lei senhors partisans dei dos camps mai [[Edoard IV d'Anglatèrra|Edoard IV]] intervenguèt pauc. Leis [[Escòcia|Escocés]] menèron tanben d'incursions còntra lo territòri anglés fins a una desfacha umilianta au [[sètge de Norham]] en [[1463]]. Après aquela revirada, acceptèron de signar una trèva. De son caire, [[Margarita d'Anjau (1430-1482)|Margarita d'Anjau]] e son fiu anèron en [[França]] e en [[Anjau]] per assaiar de trobar de sostèns suplementaris. Pasmens, lo rèi [[Loís XI de França|Loís XI]] ([[1461]]-[[1483]]) refusèt de sostenir sa causa.
Aquò afebliguèt mai la posicion dei Lancastre que foguèron durament batuts a [[Batalha de Hedgeley Moor|Hedgeley Moor]] (25 d'abriu de [[1464]]) e a [[Batalha de Hexham|Hexham]] (15 de mai de [[1464]]). Aquelei desfachas entraïnèron la capitulacion dei castèus d'[[Alnwick]], de [[Dunstanburgh]] e de [[Bamburgh]] qu'èran tres posicions importantas dei Lancastre. Per completar aquela situacion marrida, la [[batalha de Tuthill]] ([[1461]]) permetèt ai York de conquistar la màger part dau [[País de Galas]] e lo rèi [[Enric VI d'Anglatèrra|Enric VI]] foguèt capturat en [[1465]]. La darriera pòchi de resisténcia importanta, dirigida per [[Jasper Tudor]], foguèt batuda en [[1468]] a l'entorn dau castèu galés d'[[Harlech]].
=== La restauracion e la disparicion dei Lancastre ===
| |||