Loís Alibèrt : Diferéncia entre lei versions

Es cap a la fin de las annadas 1920, que jos l'influéncia de [[Prospèr Estieu]], [[Antonin Perbòsc]] e sustot de [[Pompeu Fabra]], perfecciona l'escrich e l'oral per desvolopar la '''[[nòrma classica]]''', inspirada de l'usança anciana e adaptada a la lenga modèrna. Es demest los fondators de la [[Societat d'Estudis Occitans]], en 1930, que ne ven gaireben lo solet animator. Sa '''''[[Gramatica occitana segon los parlars lengadocians|Gramatica occitana segón los parlars lengadocians (sic)]]''''' non poguèt pasmens paréisser sinon qu'a [[Barcelona]], mercé a l'ajuda dels catalans, en [[1935]]-[[1937]]. Sa Gramatica pausava los principis e donava una lista d’exemples de mots, aplicacion dels principis per l’ortografia restituida.

Alibèrt se mostrèt fòrça discret dinsdurant l'emergéncia de l'[[occitanisme]] de l'après guèrraaprèsguèrra. Sembla que joguètqu'aguèt pas cap de ròtle actiu dins la fondacion de l'[[Institut d'Estudis Occitans]] (IEO) en [[1945]]. Per contra, l'IEO adoptèt la [[nòrma classica]] en se basant sus sa gramatica, revista en [[1950]].