Lo '''nestorianisme''' es una doctrina [[cristianisme|crestiana]] qu'afirma que doas personas, una [[Dieu|divina]] e una [[Homo sapiens|umana]], coexistan en [[Jèsus Crist]].
Aquela tèsi foguèt premier defenduda per [[Nestòri]] (vèrs [[381]]-[[451]]), patriarca de [[ConstantinòpleConstantinòble]] de [[428]] a [[431]]. Trobèt un nombre important de partisans mai suscitèt tanben d'oposicions fòrtas, especialament de part de [[Ciril d'Alexàndria]] ([[376]]-[[444]]). En [[431]], lo concili d'Efèsi condamnèt lei doctrinas de Nestòri que foguèt condamnat per [[eresia]]. D'efèct, la preséncia de doas naturas diferentas au sen de [[Jèsus Crist]] i foguèt considerada coma una forma de diofisisme. Confirmada en [[451]], aquela senténcia entraïnèt un esquisme e lei Nestorians quitèron la branca principala dau [[cristianisme]]. Gardèron pasmens una influéncia importanta au sen dei Glèisas orientalas fins a l'[[Edat Mejana]] gràcias a una òbra missionària fòrça importanta en [[Asia]]. Ansin, au sègle X, de evescats nestorians existián dins un nombre important d'[[estat]]s [[asia]]tics coma lo [[Califat abbassida|Califat Abbassida]] ò l'[[Republica Populara de China|Empèri Chinés]]. Dins aquò, a partir de la fin dau periòde [[Edat Mejana|medievau]], lei comunautats nestorianas declinèron en causa de mesuras anticrestianas (en particular, enebiment deis accions missionàrias) ò de trèbols regionaus. Au sègle XVI, una partida dei Nestorians acceptèron de jonher la [[Glèisa Catolica]] au [[concili de Florença]] ([[1551]]). Uei, lo nestorianisme es principalament representada per [[Glèisa assiriana de l'Orient]].
