|
== Tèsi politica del Prince ==
Malgrat las conviccions republicanas de Maquiavèl, ''Lo Prínce'' defend una tèsi absolutista del poder politic, coma solucion a la flaquesa e fragmentacion dels pichons Estats italians per que pòscan far front alsa las poderosas monarquias francesa e espanhòla. Es dins aquel contèxte que cal interpretar la figura del ''prince nòu'' que demanda un Estat nacional Italian de fòrta coesion.
== Estructura de l'òbra ==
Es dividida en quatre partidas principalas:
* Capítols I-XI: Cossí advenisson e cossí domòrandemòran los principats, sobretot l'interessan los principats nòus. Dins lo capítol IX fa referéncia als principats eclesiastics e mòstra lo seu mesprètz per la politica temporala de la [[Glèisa]] (Lo libre publicat a Roma en 1532 amb privilègi papal siaguèt pr'aquò mes a l'[[Indèx dels libres proïbits de l'Inquisicion|Indèx dels libres proïbits]] per l'[[Inquisicion]] de 1559 a 1929.<ref>[http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/01482418545691683008813/index.htm ''Nouus index librorum prohibitorum et expurgatorum'']</ref>).
* Capítols XII-XIV: Sul problèma de la securitat e las armas, las considèra indispensablas e que lo prince siá al front de l'[[armada]].
* Capítols XV-XXIII: Comportament del prince al respècte dels subjèctes e amics. Fa una politica realista conscient que las aparéncias son sovent mai efectivas que la veritatvertat, que, avegadas la morala se la cal daissar de costat (ala la favor dels interesses collectius que lo governant deu de donar sobretot e sens èsser [[òdi|odiat]] pel seu pòble.
* Capítols XXIV-XXVI: EstudiaEstúdia la situacion contemporanèa de l'[[Itàlia]] de la seuna epòca per n'assegurar lo reviscòl. Dins aquel aspècte la posteritat se trufèt de Maquiavèl, considerant que el, "l'oportunista", "lo maquiavelic", pretendavapretendiá pas vertadièrament descriure la politica, mas unicament crear "una aisina" per l'Itàlia oprimida pels estrangièrs (e non pas un escrich vertadièrament dedicat a totòm que vòlga ne far usatge, es a dire, a tota l'umanitat).
En definitiva encara que Maquiavèl dotadobta pas de la validitat de la [[morala]], la subordona a las finalitats de l'[[Estat]]. Pasmens destaca que lo prince nonon es lo mèstre del principat mas lo seu servitor. Maquiavèl vei un modèl contemporanèu de l'Estat nòu dins la figura de [[Cesar Borgia]].
== Vejatz tanben ==
| 