Cratil

Cratil, en grèc ancian Κρατύλος / Kratýlos (sègle V AbC) es un filosòf grèc, discípol d’Eraclites. Sas datas de naissença e de mòrt son desconegudas.

Biografia

Platon li consacra un dels dialògs, ont dich qu’es « filh d’Esmicrion » ; lo presenta coma essent mai jove que Socrates. Segon Aristòtel, Platon foguè son escolan avant de venir aqueste de Socrates ; segon Diogenes Laèrci, Platon ven son escolan après aver estat aqueste de Socrates.

Doctrina

Segon Platon, Cratil sosteniá, comaProtagoras, qu'es impossible de téner un discors fals, que tener un tal discors es dire çò qu’es pas. Lo discors exprimís donc segon el sempre l'èsser; lo nom es imitacion de la causa.

Pensava, sempre segon Platon, qu'i a uan rectitud de denominacion naturala dels èssers, e que lo nom es pas un son convencionalament atribuit. Coma Eraclites, pensava que totes los sensibles s'escotan de contunh, e que se pòt ne far la sciéncia. Se pòt donc segon el pas res dire de verai sus çò que cambia. Aquesta teoria es qualificada de radicala per Aristòtel, qu’indica que Cratil reprochava a Eraclites d'aver dich que se pòt dintrar dos còps dins lo mèsme fluvi, alara qu'estimava tampauc s’i podavan dintrar, pas un sol còp. Aquesta teoria auriá manat Cratil a pensar que cal pas dire res de mai, e Aristòtel rapòrta que se contentava de nòure lo det.

Bibliografia

• Luc Brisson (dir.) (trad. Catherine Dalimier), Cratyle : Platon, Œuvres complètes, Éditions Flammarion, 2008 (1re éd. 2006), 2204 p. (ISBN 978-2081218109)
• Pierre Pellegrin (dir.) et Annick Jaulin, Métaphysique : Aristote, Œuvres complètes, Éditions Flammarion, 2014, 2923 p. (ISBN 978-2081273160).