Lo Banquet (Platon) : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
m Wikipedia python library |
|||
Linha 11 :
Es alara lo quita Fedra que comença la seriá, amb un elògi passionat de l'amor, Eròs, que considèra èsser lo mai antic e admirable dels dieus. Segon, lo sofista [[Pausanias]], parla de la doble natura de l'amor, destriant entre una origina vulgara e l’autre qu'aspira al bèl e bon. Eriximac, lo tresen de parlar, preapusa una vision una mica mai cientifica, comprend l'amor coma principi fonamental que, al costat de l'òdi, domina a la natura e a l'òme.
Seguís alara lo discors d’[[Aristofanes]], que se deu sens dobte una granda partida de la fama que gaudís Lo Banquet. Introdusís un mite segon que, èra un temps que la tèrra èra abitada per de personas ''esfericas'' de doas caras, quatre cambas e quatre braces. Tres sèxes existissián alara: lo masculin, descendent del [[solelh]], lo femenin, descendent de la [[tèrra]] e l ''androgin'', descendent de la [[luna]], que participava en ambedos. L'arrogància d'aqueles èssers provoquèt l’ira de [[Zèus]] que per los sotmetre los dividiguèt amb lo seu lamp, los cambiant en èssers incomplets e los condemnant a desirar per sempre l'union amb la seuna mitat perduda. Las tres formas de l'amor sexual son explicadas atal: los [[eterosexualitat|eterosexuals]] son descendents d'èssers androgins e los omosexuals venon d'èssers completament masculins o femenins.
Aprèp lo bèl discors de Aristofanes lo torn ven a Agaton e aprèp a [[Sòcrates]], que comença amb un premici ironic qu'avertís que fará pas l'elògi Eròs per manca de coneissença vertadièra sus el mas que contarà çò que sap de l'amor sens calar çò que seriá pas bèl. Socrates explica que foguèt instruit suls afars amoroses per [[Diotima]], una femna sàvia de [[Mantinèa]] la veracitat istorica d'aquò es pas pron clara.
Linha 18 :
Mas, se lo fach de possedar de causas torna astruc, sufís de las possedar pas mai per que lo bonaür desaparesca. Es perque l'amor es pas sonque lo desir de possedar çò qu'es bon, mas lo desir de le possedar per sempre. Pasmens, que se pòt possedar totjorn ? L'èsser uman es mortal e imperfècte. Lo sol biais per passar aquel triste constat, e accedir a una (relativa) imortalitat, es de procrear. « Pel vivent mortal es quitament aquò qu'es imortal: la feconditat e la procreacion ». L'immortalitat es d'esséncia divina, e lo laid es en discordància amb lo divin alara que lo bèl s'accòrda amb el. Aquel qu'es fecond s'apròcha doncas de la beutat per enfantar: l'amor es « amor de la procreacion e de l'enfantament dins lo beròi ».
== Personatges ==
| |||