Tomida femina : Diferéncia entre lei versions

Lo '''tomida femina''' es lo [[Poesia|poèma]] mai ancian que se conserva en [[occitan]]<ref>Doremus Paden, William. ''Troubadour Poems from the South of France'', 2007. ISBN 9781843841296</ref>. Trobat als marges d'un tractat medic [[latin]] escrich entre los sègles IX e X, presenta una lenga amb una fòrta influéncia del latin vulgar. Lo poèma canta lo dolor d'una [[maire]] en lo moment de la part, una femna qu'a lo sieu filh al ventre e que mercés al fèrre e la fusta (probablament instruments de las Infermièras e lo supòrt per la femna que parís) se libèra del mal, que lo arriba a la maire tèrra. Se recitava probablament de la part dels assistents a la part per l'aleugerir, a faiçon de encantacion o distraccion. Lo poèma èra escrich al revèrs, amb lo primièr vèrs a bas de malgrat se basa en lo anàfora, la repeticion de la paraula "tomida" ("conflada") per far referéncia als organs de l'embarassada e coma aquel conflament li causa dolor, un dolor qu'a mesura qu'avança lo cant passèt per los sieus organs, de mai en mai extèrne, fins sortir del còrs e acabar a la maire tèrra o l'exteriora, de retorn a la natura que la a provocada quand s'es creat la vida.