Navigacion : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
Cap resum de modificació |
|||
Linha 1 :
[[Fichièr:Motte-Picquet-Navigation.jpg|vinheta|Portar un punt o traçar una rota sus una mapa marina sul pont de comanda de la fregata ''La Motte-Picquet''.]]
La '''navigacion''' es la [[sciéncia]] e l'ensemble de las tecnicas que permeton de<span></span>:
* connéiser la posicion (sas coordonadas) d'un mobil al respècte d'un sistèma de referéncia, o al respècte d'un punt fixe determinat<ref>
* calcular o mesurar la rota de seguir per rejónher un autre punt de coordonadas conegudas;
* calcular tota autra informacion relativa al deplaçament d'aquel mobil (distanças e duradas, velocitat de desplaçament, ora estimada d'arribada, etc.).
Linha 25 :
Las tecnicas de navigacion foguèron desvelopadas pels primièrs marins per navigar sus las mars e oceans. La constatacion del magnetisme terrèstre menèt d'ora a l'invencion de la [[Boussole|bossòla]] (nomenada en navigacion un [[Compàs (navigacion)|compàs]]), que permetèt de tenir un cap e seguir una rota. La mesura de la velocitat venguèt possibla mercé a l'utilizacion de la còrda de noses. Aqueles dos elements, cap e velocitat, permeton una [[navigacion a l'estima]], pas pro precida dins la durada. Sens amira terrèstra (fòra de la vista d'una còsta), los navigators se repetèron mercé a l'observacion dels astres. La nautor d'un astre al dessús de l'orizont, aisidament mesurable pels «aujòls» del [[sextant]], coma l'[[astrolabi]], permet de calcular la latitud. Totas aquelas tecnics èran aqueridas, al sègle XV. La mesura de longitud, que se deduch de la mesura del temps, foguèt veritadièrament possible qu'al sègle XVIII amb l'invencion de cronomètre (o garda temps) precís que permetiá de «gardar» lo temps del meridian d'origina.
Enseguida, aqueles mejans ganhèran en precision e los metòdes de calcul s'afinèron. A la fin del sègle XIX, l'invencion de l'electricitat faguèt nàisser lo compàs giroscopic que permet de se passar de las dificultats ligadas al magnetisme terrèstre. Lo desvelopament de la radio permetèts dins la primièra mitat del sègle XX, l'arribada dels primièrs sistèmas de radionavigacion (principi de la radiogoniometria a l'origina). Que se diversifiquèron e desvelopèron, subretot dins la navigacion aeriana, per exemple pels apròches dels aerodròmas e lo guidatge a l'aterrir<ref>un
A partir de la fin del sègle XX apareguèron los sistèmas de [[Sistèma de posicionament per satellits|navigacion satellitars]]. Lo principi de basa es identic a la radionavigacion, mas las balisas son plaçadas sus una constellacion de satellits en orbita<ref>
Las tecnicas ancianas a base de sextants e de [[Cronomètre|cronomètres]], qu'utilisan pas l'energia electrica, demoran encara pertinentas que constituisson un mejan de secors en cas de non foncionament dels sistèmas de posicionament, veire lo sol mejan suls [[Velièr|velièrs]] de plasença tradicionals.
| |||