Montflanquin : Diferéncia entre lei versions

* '''Montflanquin'''. [[Bénédicte Boyrie-Fénié]] fornís plan d'atestacions ancianas, mai que mai latinizadas : ''Monteflanquino (castrum de)'', en 1259, ''Montem Flanquinum (prope ~)'', en 1259, ''Montemflanquinum (parrochia... prope ~)'', en 1264, ''et de Monteflanquino'', en 1264, ''Monflanqui (Senh Andreu de ~)'', en occitan, en 1266, ''castrum de Monteflanquino'', en 1271, ''Monte Flanquino (villa de ~)'', en 1282, ''Monte Fflankyno (de ~)'', en 1283, ''Montis Fflanquini (prepositum ~)'', en 1291, ''Montis Flanquini (bajulus noster ~)'', en 1293, ''Montflanquin'', en occitan, en 1294, ''Monte Fflanquino'', en 1305, ''Mons Flanconis'', ''Flankini'', ''Flanquinus'', ''Franquini'', en 1307-1317, ''Mont Flankyn'', ''Mont Flanquyn'', ''Montflanquin in Agenn.'', en occitan, en 1307-1317, ''Montisflanquini (prioratus secularis ~)'', en 1313, ''Monte Flanquino (capella de ~)'', en 1326, ''Montflanquin (locum de ~)'', en occitan en 1358 <ref>Bénédicte Boyrie-Fénié, ''Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne'', ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 179</ref>. Tots los autors i veson lo mot occitan ''mont'', o lo mot latin ''mons'', ''montem'', « montanha, puèg » e un nom germanic d'òme, que pòt benlèu èsser ''Frankin'' per [[Dauzat]] e [[Rostaing]] <ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984</ref>, o ''Franchin'', per [[Ernèst Negre|Negre]], citat per B. Boyrie-Fénié. Lo nom actual e dels sègles XIII e XIV supausa lo passatge de ''-r-'' a ''-l-'', doás consonantas vesinas : ([fraŋ'ki] > [flaŋ'ki], mas òm se pòt estonar que sola una fòrma anciana, ''Mons Franquini'', garde l' ''-r-'' etimologica <ref>Bénédicte Boyrie-Fénié, ''Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne'', ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 179</ref>.

* '''Calviac''' es format d'un nom latin d'òme, ''Calvius'', de ''Calvus'', « lo capplumat, lo cau, lo calvet » e del sufixe ''-acum'' (explicacion donada per d'autres Calviacs[[Calviac]]s) <ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984</ref>{{,}}<ref>http://communes-oc.cg24.fr/cantons/carlux/CALVIAC-EN-PERIGORD.htm</ref>.

* ''Lamothe-Fey'' o ''Lamothe-Feyt'' (noms francés) es marcat, segon [[Durengues]], dins lo ''pouillé'' (inventari dels bens eclesiastics) de la diocèsi d'Agen, de ''Valéri'' (1520) coma ''(Rector)... et de Monte Faieto'' <ref>https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/318/mode/2up</ref>. ''Monte'' es una error probabla. Lo nom d'origina seriá benlèu ''La Mòtafaiet'' e lo sufixe collectiu ''-et'', del latin ''-etum'' a lo meteis sens que sa varianta ''-eda'', del latin ''-etam''. Aquel nom gardariá lo remembre d'una fageda. ''Mòta'', del bas latin ''motta'', d'origina prelatina, aviá lo sens de nautor, puèg, e prenguèt lo de « tap, supèl, tèrme, natural o artificial, que sèrv de basa a un castèl », e per extension, lo nom del castèl. En situacion dominanta a l'oèst, al nòrd e a l'èst, mas sus un planòl arredondit, lo sitisit del vilatge es pas ideal per un castèl, çò que justificariá un tap artificial. Las grafias francesas suggerisson que l'element ''-faiet'' se simplifiquèt per coalescéncia e donèt [fɛj(t)], çò que permetriá probablament una grafia ''La Mòtafèit''.

* ''Corconat'' en francés, '''Corconac''' per Durengues, que cita l'inventari de Valéri : ''In archipresbyteratu Fumellensis : Prior de Corconaco, rector ejusdem e de Salvitate''. [[Nòstra Dòna de Corconac]] èra parròquia e priorat (que dependiá del de [[Catús]] en [[Carcin]]). Son annèxa èra Sent Miquèl de [[La Salvetat de Leda|La Salvetat]] ''de Valens'' <ref>https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/430/mode/2up</ref>. Per [[L'Estrechura|(Sant Martin de) Corconac]], Dauzat e Rostaing escrivon que lo nom ven d'un nom gallo-roman d'òme, ''*Curconnus'', del gallés ''Curcus'', amb lo sufixe ''-acum'' <ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 211</ref>, latinizacion del sufixe gallés ''-aco(n)''. I a pas de rason de refusar l'explicacion pel vilatge agenés. Corconac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre ''Curconnus''. La prononciacion del sufixe ''-ac'' es venguda regularament ''-at'' dins la prononciacion dempuèi l'[[Edat Mejana]], d'aquí la grafia francesa, mas es pas costuma de zo notar.

* '''Ròcafèra'''. ''Senta Magdalena'' (fòrma supausada) de Ròcafèra es una anciana parròquia <ref>https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/424/mode/2up</ref>. Lo nom es format de dos elements, un nom e un adjectiu. Lo nom es ''ròca'', d'un mot prelatin ''*rocca'', passat dins las lengas romanicas. A lo sens de « montanha o tuca rocassuda », puèi de « castèl fòrt bastit dessús ». L'adjectiu es l'occitan ''fèra'', « salvatja, ferotja », femenin de ''fèr'', del latin ''ferus'' <ref>Albert Dauzat, Charles Rostaing, ''Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France'', Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 571</ref> (explicacion per [[Ròcafèra]] ([[Aude (departament)|Aude]]), valable tanben pel vilatge agenés). ''Ròcafèra'' es una formacion de l'epòca feudala e l'objectiu de la nominacion èra d'espaurir los enemics eventuals.

* '''Galaiçac''' (oficialament ''Galayssac'' en francés), près de Calviac. Deu èsser un transferiment del nom de ''Galeißac'', luèc disparegut, notat dins las mapas de Cassini e de Belleyme <ref>http://patrimoinmonflanquin.free.fr/doc.htm</ref> e absent de las mapas recentas. Galaiçac èra, segon Durengues, una parroquiòta de 80 armas e 50 comuniants abans 1789 <ref>https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/414/mode/2up</ref>. Lo luèc d'origina deviá èsser dins [[Montanhac de Leda]], al nòrd de ''Grèzelongue'', en direccion de [[La Cauçada]]. Lo nom marca pro l'ancianetat de Galaiçac, format sense certitud de ''Galatius'' (nom que vòl dire ''Lo Galate'') e del sufixe ''-acu(m)'', o ''-aco-'' en gallés (''Galatiacu-'' donariá puslèu ''*Galasac'').