Malgrat lo defasament entre produccion e vendas las cotizacions de las valors en borsa daissèron pas de pujar mercé a l'inflacion del crèdit. Se repartisson de grands beneficis perque las despensas de produccion s'afrontan mercé a prèstes bancaris; mas èra una situacion artificiala que se podiá pas manténer totjorn.
L''''ondada d'especulacion''' comencèt amb sòls elos terrens que permetián de plusvaluas dins de zònas de vacanças : lo ''boom'' especulatiu de [[Florida]] n'es un clar exemple doncaspr'amor que l'aumentaumentacion de negocislas detransaccions crompa e vendas de solares e de bastissasimmobiliàrias foguèt notablasnotabla durantentre los ans 1925 e 1926. Los investisseires, obcecatsobsedats pels ganhs a tèrme cort tèrme, investissèron sieusdins recòrses ende sectors abans deprimits -coma los camins de fèrre eo delos servicis publics -, ont espèranespèravan ununa periòdefasa d'expansion e de beneficis anautitselevats. Bona part de las crompas se fan a tèrmes, es a dire, amb sòus a prèst. Capitals flotants, a la recèrca del ganh maximal, passan de [[Londres]] a [[Nòva York]]. L'interès puja del 3,32 al 8,62 durant lo periòde [[1925]] a [[1929]]; fach que faguèt malaisits d'autres prèstes productius e, doncas, drena recorses de capital pas cap a inversions mas cap a prèstes especulatius. La moneda dels bancs sosten de forma preferent als ''brokers'', als corredors de borsa. En consequéncia se culpa a la depression a un sistèma bancari qu'orientava los sieus fons per sosténer los especuladors enlòc d'investir en sectors vertadièrament productius<ref>Fernández, Antonio (1984): ''Historia del mundo contemporáneo''. Barcelona: Vicens Vives, pàgina 368.</ref>.
