Occitània : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut
Linha 155 :
* au centre, [[Bernat de Septimània]] e son fiu [[Bernat Plantapelosa]] capitèron de reünir un espaci important entre [[Garona]] e [[Ròse]]. Pasmens, après la mòrt dau segond en [[886]], la mitat occidentala d'aqueu domeni passèt a l'Ostau de Tolosa que la gardèt fins au sègle XIII. Lo rèsta ([[Ducat d'Aquitània]] e [[Comtat d'Auvèrnhe]]) passèt a son fiu [[Guilhèm Ièr d'Aquitània|Guilhèm]].
* en [[Provença]], se formèt un reiaume poderós ambé [[Borgonha]]. Pasmens, la mòrt sensa eiretier de [[Rodòuf III de Borgonha|Rodòuf III]] ([[993]]-[[1032]]) donèt lo títol reiau a l'emperaire germanic e la region conoguèt alora un procès de fragmentacion rapide laissant tornarmai lo poder en [[Provença]] ai còmtes d'Arle. En [[972]], la [[batalha de Tortor|victòria de Tortor]] còntra lei Sarrasins permetèt au còmte [[Guilhèm Ièr de Provença|Guilhèm lo Liberator]] ([[962]]-[[993]]) de venir ''de facto'' totalament independent.
Aquelei quatre estats conoguèron tanben, coma lei reiaumes carolingians, un procès de fragmentacion intèrne. D'efèct, leis estats occitans ausèron jamai se proclamar totalament sobeirans e sei caps aguèron donc jamai una autoritat incontestada. Lei cambiaments continús d'aliança, la necessitat de donar de tèrras per s'assegurar de la fidelitat dei vassaus e lei trèbols recurrents dau periòde (invasions [[viking]]as, incursions sarrasinas, invasions [[Ongria|ongresas]]...) leis afebliguèron rapidament. Ansin, sensa tenir còmpte dei senhors ecclesiastics, entre [[900]] e [[975]], lo nombre d'entitats occitanas ''de facto'' independentas passèt d'un vintenau a mai d'un centenau.
 
=== L'Edat Mejana ===