Reialme visigòt : Diferéncia entre lei versions

}}

[[Imatge:Reino_de_los_visigodos-oc.svg|thumb|280 px|Mapa del Reialme Visigòt de Tolosa]]

 

En [[412]] lo cap [[Visigòts|visigòt]] [[Ataülf]], successor d'[[Alaric I]], venent del nòrd d'[[Itàlia]] (ont aviá ja saquejat Roma), ocupèt [[Provença]] e [[Aquitània]] e cap a 413 [[Narbona]], [[Tolosa]] e [[Bordèu]], amb la màger part de [[Septimània]] e gaireben [[Occitània]] tota. En [[414]] establiguèt una cort a [[Narbona]] e se maridèt amb la princessa romana [[Galla Placídia]], sòrre de l'emperaire [[Onori]]. Coma responsa, lo general roman [[Constanci III|Constanci]] bloquèt los pòrts de Narbonesa, causa qu'obliguèt Ataulf a passar los Pirinèus e s'establir a [[Barcelona|Barcino]], qu'i foguèt assassinat per [[Sigeric]], cap del partit antiroman, que se proclamèt rei dels visigòts.

 

Après lo règne del sieu filh ainat [[Turismon]] (451-453), li succediguèt lo sieu autre filh [[Teodoric II]] (453-466), que renovelèt lo ''foedus'' amb lo roman [[Marc Mecili Avit|Avit]]. Ataquèt los [[bagaudes]] de la ''Tarraconensis'' en 454 e luchèt contra los sueus en 456. Quand moriguèt Avit, trenquèt definitivament amb los romans e ocupèt Narbona e tota la ''Narbonensis'', mas capitèt pas d'ocupar ''Arelate'' malgrat un long sètge. Per pas mancar a la tradicion, foguèt assassinat pel sieu fraire [[Euric]].

 

[[Imatge:Eurico 01.jpg|100px|left|thumb|Estatua d'Euric a Madrid]]

En l'an [[476]] lo rei dels visigòts [[Euric]], que se podiá ja considerar independent dempuèi [[475]], dominava las províncias [[Narbonesa|Narbonense Prima]], [[Viennense]], [[Narbonesa|Narbonense Secunda]] ([[Provença]]) e [[Aquitània|Aquitània Prima]] ([[Auvèrnhe]] e [[Berric]]), e lo pòble visigòt èra establit dempuèi [[418]], nominalament coma ''foederatis'', dins las províncias de [[Novempopulània]] e [[Aquitània|Aquitània Secunda]]. La seuna capitala èra [[Tolosa]]. Los visigòts avián espandit son poder. En [[457]] dominavan probablament las províncias de Novempopulània e d'Aquitània Secunda; en 462 dominavan ja la totalitat de la província Narbonense Prima; en 466 dominavan la província d'Aquitània Prima; cap a 470 dominaràn la ''Viennense'' e la ''Narbonense Secunda'' e en 475 seràn reconegudas totas aquestas possessions e de fach la seuna independéncia.

Gauteric conquistèt la Tarraconense orientala e probablament arribèt en Lusitània, mas se supausa que la zona èra disputada tanben pels sueus, ara probablament identificats amb las populacions localas, e que amenaçavan la rèiregarda visigota per las calçadas romanas qu'anavan de [[Braga]] a [[Cesaraugusta]], e per la qu'anava de ''Ocelum Durii'' fins a Cesaraugusta en seguir la linha del riu [[Duero]]. Probablament entre [[480]] o [[481]] e [[490]] la zona centrala d'Ispània foguèt disputada ferotjament entre visigòts e sueus, daissant als primièrs un poder precari. Sembla que los visigòts avancèron sens trobar fòrça resisténcia e poguèron dominar tota la Cartaginense abans [[483]], e tanben tota o part de [[Lusitània]]. En [[483]] lo visigòt Salla e l'avesque de Mèrida Zenon tornèron bastir un pont roman sus lo [[Guadiana]] a [[Mèrida]] (Emerita Augusta), capitala provinciala de Lusitània (que amb Requiari èra estat la capitala del [[reialme dels sueus]]), segurament après d'un periòde de luchas entre visigòts e sueus, de banditisme e de govèrn pauc eficaç dels proprietaris locals; aquesta inauguracion demostrèt que lo poder visigòt demorava ben assetat, e que benlèu èra pas mal aculhit per la populacion. Simultanèament (periòde [[476]]- [[510]]) un nombre relativament important de gòts coloniza las tèrras entre los rius de [[Tage]] e Duero, e entre la frontièra de Galícia (al poder dels sueus) e la Val d'Èbre. En aquesta region foguèron excavadas de nombrosas necropòlis gòtas.

 

[[Imatge:Anneau sigillaire Alaric II.jpg|100px|left|thumb|Anèl amb l'efigia d'Alaric II]]

Euric moriguèt en setembre de [[484]] e li succediguèt lo sieu filh [[Alaric II]].