Version del 12 julhet de 2015 a 21.34 Modificar The Obento Musubi (discussion \| contribucions) 2 191 modifications mCap resum de modificació ← Cambiament precedent		Version del 9 agost de 2015 a 15.50 Modificar desfar Jiròni (discussion \| contribucions) 73 632 modifications →‎Formacion e evolucion Diferéncia seguenta →
Linha 184 : Lo Soleu es una estèla de populacion I, richa en elements pesants, amb un periòde d'environ 4,57 miliards d'annadas<ref>Zirker, Jack B. (2002). Journey from the Center of the Sun. Princeton University Press. pp. 7–8.</ref>. I a dos biais per datar sa formacion : de simulacions informaticas e la [[nucleocosmocronologia]]<ref>Bonanno, A.; Schlattl, H.; Paternò, L. (2008). "The age of the Sun and the relativistic corrections in the EOS". Astronomy and Astrophysics 390: 1115–1118. doi:10.1051/0004-6361:20020749</ref>. Lei materiaus pus ancians detectats per de mesuras radiometricas an un periòde similar de 4,567 miliards d'annadas<ref>Amelin, Y.; Krot, A.; Hutcheon, I.; Ulyanov, A. (2002). "Lead isotopic ages of chondrules and calcium-aluminum-rich inclusions.". Science 297 (5587): 1678–1683. doi:10.1126/science.1073950</ref>. La formacion dau Soleu foguèt probablament entraïnat per l'influéncia de l'explosion d'una supernova causant l'afondrament d'un nívol de gas<ref>alk, S.W.; Lattmer, J.M.; Margolis, S.H. (1977). "Are supernovae sources of presolar grains?". Nature 270: 700–701.</ref>. A l'ora d'ara, lo Soleu es una estèla de la [[sequéncia principala]] que transforma l'[[idrogèn]] en [[èli]] per de reaccions de fusion. Deuriá restar sus aquela sequéncia pendant dètz miliards d'annadas e donc durant encara quasi cinc miliards d'annadas<ref>Goldsmith, D.; Owen, T. (2001). The search for life in the universe. University Science Books. p. 96. ISBN 978-1-891389-16-0. [http://books.google.com/?id=Q17NmHY6wloC&pg=PA96]</ref>. Après, lo Soleu deuriá venir una estèla giganta roja. La temperatura de son centre podriá montar a {{unitat\|100000000\|°C}} e la fusion de l'[[èli]] en elements pus lords acomençar. En causa de l'aumentacion de la temperatura, lo diamètre solar deuriá èsser 250 còps pus grand, destrusent [[Mercuri (planeta)\|Mercuri]], [[Vènus (planeta)\|Vènus]] e probablament la [[~~Tèrra (planeta)\|~~Tèrra]]<ref name="Schröder, Smith">Schröder, K.-P.; Smith, R.C. (2008). "Distant future of the Sun and Earth revisited". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 386 (1): 155. doi:10.1111/j.1365-2966.2008.13022.x. arXiv:0801.4031. See also Palmer, J. (2008). "Hope dims that Earth will survive Sun's death". New Scientist. [http://space.newscientist.com/article/dn13369-hope-dims-that-earth-will-survive-suns-death.html?feedId=online-news_rss20]</ref>. Lo destin de la Tèrra es pas encara segur car la pèrda de massa dau Soleu causada per lei reaccions de fusions aluncha pauc a pauc lei planetas. Dins aquò, la vida terrèstra serà destrucha per la temperatura auta entraïnada per la proximitat dau Soleu<ref name="Schröder, Smith"/>. Puei, après aquela fasa, lo Soleu serà de pulsacions que emporterián au luench sei jaç superiors formant una [[nebulosa planetària]]. Lo nuclèu vendriá una naneta blanca, puei, après unei miliards d'annadas de refrejament, una naneta bruna. Aqueu scenari es classic per una estèla dau tipe solar<ref>Pogge, R.W. (1997). "The Once and Future Sun". New Vistas in Astronomy. Ohio State University (Department of Astronomy). [http://www.astronomy.ohio-state.edu/~pogge/Lectures/vistas97.html]</ref> <ref>Sackmann, I.-J.; Boothroyd, A.I.; Kraemer, K.E. (1993). "Our Sun. III. Present and Future". Astrophysical Journal 418: 457. doi:10.1086/173407.</ref>. [[Fichièr:Evolucion dau Soleu.jpg\|center]]

Soleu : Diferéncia entre lei versions