Pep Coll : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
<ref>{{GEC|0281829|Josep Coll i Martí}}</ref> |
revirada e adaptacion de ca:Pep Coll |
||
Linha 6 :
}}
'''Josep Coll i Martí''' ([[Pessonada]], [[Conca de Dalt]], [[16 d'octòbre]] de 1949), mai conegut coma '''Pep Coll''', es un escrivan catalan en [[lenga catalana]].<ref>{{GEC|0281829|Josep Coll i Martí}}</ref> A trebalhat totes los genres literaris e tamben jornalistics (collabòra amb los jornals ''Segre'' e ''[[El Periódico]]'' e la revista ''Descobrir Catalunya''). Lo sieu mond vital e literari son los [[Pirenèus]], qu'a convertit en un univèrs legendari. Es estat tradusit al [[castelhan]] al [[basc]]. En mai d'escrivan, es estat professor de lenga e [[literatura catalana]], e es un grand amant de la montanha.
==Vida==
===Inici===
Josep Coll e Martí, proven d'una familha umila e de recorses escasses. Corsèt los estudis basics d'umanitats al [[seminari]] de [[la Seu d'Urgèl]] e seguiguèt los estudis a l'[[Universitat de Barcelona]] ont se licencièt en [[filosofia]] e letras.
=== Experiéncia professionala===
Los sieus inicis coma professor se remontan a [[la Pobla de Segur]] ([[Palhars Jusan]]) ont i es cinc ans, e en aquel periòde es ont s'avisa de l'interès mai prèp cap a la lenga del país, lo catalan, que pas a la filosofia que ne'n demorèt desencantat en los darrièrs ans de carrièra. Un còp aprovat las oposicions decidís començar un nòu camin dins la vila de [[Lhèida]] doncas qu'a Barcelona, l'experiéncia anteriorament viscuda coma estudianta èra pas estada gaire confortant. Es dins la vila de Lhèida ont trebalhèt coma professor de lenga e literatura catalana al centre de segondària I.E.S Màrius Torres dempuèi l'an 1980-81 fins al 2009-10.
===Experiéncia coma escrivan===
Al cors d'aqueles 31 ans, a desvolopat l'ensenhament amb la profession d'escrivan, amassa, tanben, amb la de collaborador de divèrses espacis comunicatius. En totas aquelas activitats, qu'exercís de manièra abituala, l'element vernacular es la dedicacion e divulgacion de la cultura populara e l'esfòrç per la far conéisser. De manièra presenta se consacra, en còrs e arma, a l'escritura e a la recèrca de nòus viatges que recrèen de nòvas istòrias. Es president del Centre d'Estudis del Palhars, estudiós del dialècte palharés e bon coneishaire de las narracions tradicionalas del Pirenèu, fach que se recrèa e se sintetisa en lo transcors dels desparièrs genres literaris qu'a emplegat, es estat de mai premiat amb divèrses prèmis que se destaca entre el lo Prèmi de la Critica Catalana per lo sieu roman ''Dos taüts negres i dos de blancs''. Transpòrta la passion per la montanha al relat de las siás òbras, en las convertint aital en una lectura divulgativa, autoctòna e de caractèr istoric pel lector.
==Referèncias==
| |||