Oman : Diferéncia entre lei versions

Tre la mitat dau sègle XIX, lo comèrci omanés deguèt faciar una tiera de dificultats que lo menèron a un declin. Premier, de conflictes de succession entraïnèron sa fragmentacion en 1856. Zanzibar declinèt alora rapidament e venguèt un [[protectorat]] [[Reialme Unit|britanic]] en 1890. Puei, l'interdiccion dau comèrci d'esclaus per lei Britanics, la construccion dau Canau de Suèz, lo desvolopament de la propulsion de vapor e la demenicion dei revenguts eissits dau trafec d'espècias entraïnèron la roïna de la màger part dei marchands omanés<ref>Francis Owtram, ''A Modern History of Oman: Formation of the State Since 1920'', I.B.Tauris, 2004, pp. 47-48.</ref> <ref>Jeremy Jones, Jones Jeremy Ridout e Nicholas Peter, ''Oman, Culture and Diplomacy'', Edinburgh University Press, 2012, pp. 128-131.</ref>.

 

 

La premiera crisi intèrna que necessitèt l'ajuda britanica aguèt luec au començament dau sègle e foguèt entraïnada per la contestacion de l'autoritat dau sultan per certaneis ibadistas. En 1913, leis opausants elegiguèron un imam e prenguèron lo contraròtle de la màger part deis oasis. Dins aquò, gràcias au sostèn de Londres, lo sultan capitèt de mantenir son autoritat sus lei zònas litoralas<ref>Bruno Le Cour Grandmaison, ''Le sultanat d'Oman'', KARTHALA Editions, 2000, p. 132.</ref>. Puei, aquel afaire si transformèt en crisi internacionala dins lo corrent deis annadas 1950 dins l'encastre de la question de la definicion dei [[frontiera|frontieras]] regionalas. En particular, l'[[oasi]] de Buraïma foguèt revendicada per Oman, per [[Abu Dhabi]] e per l'[[Arabia Saudita]]. Après un conflicte lòng de 1955 a 1959, leis Omanés, totjorn sostenguts per [[Londres]], conquistèron la region contestada maugrat una ajuda militara saudita ais [[ibadisme|ibadistas]] rebèls de l'interior<ref>''Le Sultanat d'Oman - Une révolution en trompe-l'oeil'', KARTHALA Editions, 2007, pp. 83-87.</ref>.