En 1970, un còp d'estat intèrne a la [[dinastia]] reiala e sostengut per lei Britanics permetèt au sultan [[Qabus bin Said Al Said]] de prendre lo poder<ref>Bruno Le Cour Grandmaison, ''Le sultanat d'Oman'', KARTHALA Editions, 2000, pp. 166-167.</ref> permetèt au sultan [[Qabus bin Said Al Said]] de prendre lo poder. Rompèt ambé la politica isolacionista de son paire e adoptèt una politica de modernizacion accelerada dau país gràcias ai ressorsas petrolièras descubèrtas a la fin deis annadas 1960 e au començament deis annadas 1970<ref>Joseph A. Kechichian, ''Oman and the World: The Emergence of an Independent Foreign Policy'', Rand Corporation, 1995, pp. 37-38.</ref> <ref>Marc Lavergne e Brigitte Dumortier, ''L'Oman contemporain: état, territoire, identité'', KARTHALA Editions, 2002, p. 263.</ref>. Per s'aparar còntra una menaça estrangiera, mantenguèt lei liames d'Oman ambé lo [[Reialme Unit|Reiaume Unit]] e se placèt tanben sota la proteccion deis [[Estats Units d'America]]. En 1980, acceptèt l'installacion d'una basa estatsunidenca sus son territòri. L'esplecha deis idrocarburs a favorizat la prosperitat dau Sultanat qu'es vengut un estat ric e estable<ref>Marc Lavergne e Brigitte Dumortier, ''L'Oman contemporain: état, territoire, identité'', KARTHALA Editions, 2002, p. 167.</ref>. Aquò a tanben permes au sultan de mantenir son poder absolut maugrat una democratizacion progressiva (adopcion d'una [[constitucion]], creacion d'un conseu legislatiu ambé de poders limitats... etc.).
