Califat de Sokoto : Diferéncia entre lei versions

Pasmens, a partir deis annadas 1750, lei ciutats declinèron en causa d’una tièra de crisis. Militarament, deguèron faciar leis atacas regularas de Korokofa. Politicament, lei ''sarki'' assaièron de si transformar en sobeiran absolut, ço qu’èra contrari ais interès de l’[[aristocràcia]]. Enfin, regardant leis afaires religiós, apareissèt un [[islam]] rigorós apareissèt e s’opausèt a l’islam oficiau dau poder que mesclava fe musulmana e rites tradicionaus africans. En 1804, comencèt una revòuta dirigida per lo cap religiós [[Osman dan Fodio]] que proclamèt lo ''jihad''. Fins a 1808, conquistèt lei vilas principalas e obtenguèt lo sostèn de la populacion gràcias a una reforma dei sistèmas d’[[impòst|impòsts]] e de l'administration. Puei, contunièt son expansion en direccion dau sud-oèst. En revènge, en direccion de l’èst, foguèt blocat per lo [[reiaume de Kanem Borno]].

 

 

A partir deis annadas 1840, lo Califat comencèt de declinar en causa de revòutas e de [[guèrra]]s [[frontiera|frontalieras]] durant lo rèine d'[[Ali Bello]] ([[1842]]-[[1855]]). Lei ciutats-estats e sei sultans reprenguèron son autonòmia e lo califat gardèt solament un poder nominau sus la region. Quand, en [[1902]]-[[1903]], lei Britanics ataquèron lo Califat, lei diferentei ciutats aguèron donc de politicas diferentas e poguèron pas opausar de resisténcia organizada. Au començament de [[1903]], la resisténcia de Kano foguèt rompuda gràcias a l'[[artilhariá]] e Sokoto tombèt en març. Lo califa e sei darriers partisans assaièt sensa succès de contuniar la lucha mai foguèt rapidament vencut marcant la fin dau Califat.