La lenga d'origina dei Vikings èra lo [[noroèc]] qu'acomencèt de disparéisser a partir de l'an 800 sota l'influéncia d'un procediment de diferenciacion e va pauc a pauc se devesir entre un noruècnoroèc occidentau ([[norvegian]], [[islandés]]) e un noruècnoroèc orientau ([[suedés]], [[danés]]). Pasmens, aqueu procediment a pas empachat a l'ora d'ara lo mantenement d'una intercomprenença importanta entre lei lengas modèrnas de la region coma lo [[danés]] o lo [[suedés]]. Ansin, entre lei sègles IX e XI, es generalament supausat que la lenga vikinga èra encara fòrça similara dins tota l'Escandinàvia maugrat l'existéncia de variacions localas. De son caire, l'escritura vikinga èra basada sus lo sistèma runic. Aqueu darrier èra d'origina germanica mai se difusèt vèrs l'Escandinàvia onte conoguèt de transformacions prefondas vèrs lo periòde 750-800. Èra utilizada per escriure de tèxtes sus de subjèctes variats coma de fachs istòrics, de lèis, d'elements geografics, d'aspècts sociaus (religion, familha...) o l'art e la poesia.
