En [[drech]], l''''avocat''' es un [[jurista]] que la foncion tradicionala es de defendre los seus clients, [[persona fisica|personas fisicas]] o [[persona morala|moralas]], en justícia, en pledejant per far valer lo lors interèsses e, mai generalament, per los [[representacion en justícia|representar]]. L'avocat fa foncion de conselh e de redactor d'actes. Lo ministèri d'avocat es a vegada obligatòri pel drech nacional, subretot per d'assegurar los [[drechs de la defensa]] devant unas [[jurisdiccion]]s.
Linha 5 ⟶ 6:
Dins l'[[Antiquitat]], en [[Grècia antica|Grècia]] e [[Roma antica|Roma]] oficiavan ja de defensors, mas mai sovent, l'accusat deguèt se defendre d'esperel. Segon lo còdi de [[Solon]], l'accusat deviá pledajar la seuna causa devant lo tribunal, amb los servicis del [[Logograf (drech)|logograf]] se se sentiá incapable de produire un discors convenable. A [[Roma antica|Roma]], l'emperaire [[Justinian]] substituiguèt a la profession liberala de defensaires d'un collègi public, l’« Òrdre dels Avocats »<ref>"Hist">[http://www.devenir-avocat.fr/histoire-des-avocats.php Istoric de la profession d'avocat]</ref>.
En [[França]], la premièraprimièra mencion relativa als avocats figura dins un capitular de [[Carlesmanhe]] de 802. Dins lo [[reialme de França]], [[Felip III de França|Felip III]] redigiguèt l'[[Ordonança reiala|ordonança]] del [[23 d'octobre]] de 1274 reconeissent als avocats membres du Parlament la qualitat de còrs constituit (drech al títol de « Mèstre »), somes al secret professional e organisant lo mestièr d'avocat: d'entre la règlas se trapa l'obligacion de far jurament, de defendre una causa juste e de recebre un salar moderat (onorari maximum fixat a 30 librasliuras)<ref>{{fr}}[http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bec_0373-6237_1886_num_47_1_447458_t1_0131_0000_3|R. Delachenal, Istòria dels avocats al Parlament de París. 1300-1600]</ref>. Una partida dels avocats de l'[[Edat Mejana]] essent de [[clergue]]s, portant una raube negra que demòra lo vestit d'aquela profession en França. La practica del barrèl (nomenat ''ordo'') comencèt amb la fixacion del [[Parlament de París]] en [[1302]] e la creacion del tablèu dels avocats (lista dels individús avent lo poder de defendre a la Cort) en [[1327]] per [[Felip de Valois]]. Apareguèron alara las primièras règlas de [[Deontologia professionala|deontologia]]. En 1344, un arrèst de reglament del parlament de París oficialisèt l'estatut d'avocat que la profession comptava 51 membres en 1340<ref>"Hist"</ref>. L'[[Ordonança de Villers-Cotterêt]] en 1539 limita lo ròtle de l'avocat, l'inculpat essent privat de defensor pendent l'instruccion e a l'audiença. La [[Revolucion francesa]] afirmèt de nòu lo seu ròtle, autorisant la preséncia pendent l’instruccion (sens drech d’intervencion) e lo pledejament.
