Glacièr : Diferéncia entre lei versions

Quand la talha d'un glacièr merma fins a un punt critic, lo flux s'arrèsta e lo glaç demòra amachotit. Dins aquel temps, las aigas de fonda que rajan sus, al dintre e jol glaç daissan de depaus de brisadís estratificats. Per mesura que lo glaç se va fondre, va daissar de depaus de sediments estratificats en forma de còlas, terrassas e molons. Aqueste tipe de depaus es conegut coma ''depaus en contacte amb lo glaç''.

 

 

Un tresen tipe de depaus en contacte amb lo glaç se caracteriza per de crestas sinuosas longas e estrechas compausadas principalament d'[[arena]] e de [[grava]]. Qualques unas d'aquestas crestas superan los 100 m de nautor e los 100 km de long. Se tracta dels [[esker]]s, crestas depausadas pels [[riu]]s d'aigas de fonda que rajan jos una massa de glaç glaciari qu'avança lentament. Aquestes rius recebon las aigas de fonda dins la zona del glacièr en contacte amb lo sòl e ocupan una mena de tina alargada jol glacièr. L'origina d'aquestas còlas alargadas es deguda a las capacitats distintas de desplaçament dels sediments dins lo glaç (qu'es pus importanta) e dins l'aiga: dins lo lièch d'aquestes rius sosterranhs van s'amolonar de materials arrancats pel glacièr e que l'aiga pòt pas carrejar. Los ''eskers'' son de còlas alargadas per ont passèron los rius intèrnes d'un glacièr e qu'an sempre la meteissa direccion que lo sens de desplaçament del glacièr. Son fòrça frequents en [[Finlàndia]].