Sant Empèri Roman Germanic : Diferéncia entre lei versions

De [[919]] a [[1024]], la [[dinastia otoniana]] dirigiguèt l'Empèri e consolidèt son unitat. Unei principis foguèron la basa d'aqueu procediment. Lo premier foguèt lo mantenement de l'autonomia dei ducats dau reiaume qu'èran a l'origina de la [[Monarquia|monarquiá]] electiva de [[Francia Orientala]]. Puei, lei rèis capitèron de desvolopar una clientèla importanta de [[Vassalitat|vassaus]] que permetèt d'assegurar lor poder. Enfin, leis Otonians s'apielèron tanben sus la Glèise crestiana per renforçar l'estructura governamentala.

En fòra de la reconoissença dei drechs dei senhors pus importants, lei rèis de Francia Orientala desvolopèron tanben una clientèla pròpria per venir lei senhors feodaus pus poderós dau reaiume. D'efèct a la fin de l'[[Empèri Carolingian]], la possession d'una clientèla importanta èra una condicion necessària per obtenir lo poder. Leis Otonians capitèron de se crear una clientèla d'evesques[[evesque]]s en cambi de territòris qu'èran recuperats a la mòrt de son titular. Aquò permetèt au rèi de pas dispersar sei domenis entre de familhas nòblas qu'avián tendéncia de venir pauc a pauc independentas dau poder centrau. Gràcias a aqueu sistèma, leis Otonians venguèron lei caps de la premiera clientèla [[Euròpa|europèa]] tre lo [[sègle X]].

D'autra part, leis Otonians utilizèron egalament la Glèisa per consolidar l'administracion dau reiaume. L'Emperaire capitèt de prendre lo contraròtle deis institucions de la Glèisa presentas sus son territòri en cambi de divèrsei recompensas. Ansin, lei membres dau clergat aut èran nomats a l'iniciativa dau poder centrau e la Glèisa foguèt donc pauc a pauc integrada dins la gestion deis afaires imperiaus. Aquela politica culminèt a la fin dau sègle X quand lo nòrd d'[[Itàlia]] èra sota la dominacion dau Sant Empèri e qu'unei papas foguèron nomats per son cap.