Cançon de gèsta : Diferéncia entre lei versions

Ne era epica medievau francesa ne era alemana perduren de manèra orau ne possedissen era vitalitat dera epica medievau espanhòla; fragments des cançon de gèsta espanhòus se reciten encara en pòbles d'Espanha e Ispanoamerica, transmetudi de pairs a hilhs de manèra orau: ei eth nomentat Romancer vielh (conjunt des ancianes cançons dera literatura castelhana) e que constituís pròpriament un genre exclusiu d'aguesta literatura, e era tematica medievau des cançons de gèstes continuèc en tot èster motiu d'inspiracion entath nòste teatre classic en Sègle d'Òr. Les cançons de gèsta mès importantes de Castelha sigueren: "El Cantar de Mío Cid", a on se narre eth trionf dera vertadèra noblesa, fondada en esfòrç, eth merit e er optimisme, dauant dera noblesa de sang que representen es infants de Carrión; "El Cantar de los siete infantes de Lara" (Cançon des sèt infants de Lara), a on se narre ua justa resvenjadissa; e "El Cantar de Bernardo del Carpio", que narre era tragica istòria d'un bastard d'origina nòbla entà desliurar ath sòn pair, eth Comde de Saldaña, empresoat entà auer-li engendrat en ua princessa reau; enes sòns esfòrci entà reabilitar l'aunore familhar, ei injustament tractat peth sòn rei Alfonso eth Cast. Menor importància aueren "El Mainete", "El Cantar del Cerco de Zamora" e uns auti. Non obstant açòTotun, sonque s'a conservat de manèra escrita eth Cantar de Mèn Cid, eth Cantar de Rodrigo e quauqui vèrsi deth Cantar de Roncesvals. Es filològs an rebastit auti passatges dera pèrta epica castelhana a compdar de fragments mau metudi en pròsa enes croniques, a on serviren coma hònt d'informacion. Es caracteristiques des cançons de gèsta espanhòus son: Vèrsi irregulari, majoritàriament enter 14 e 16 sillabes, divididi en dus emistiquis e damb rima asonant, dauant des vèrsi regulars e era rima consonant des cançons de gèsta francesi. Predomini deth realisme e era istoricitat (era condicion d'istoric) dauant deth caractèr mès legendari e mens istoric des cançons de gèsta francesi. Utilizacion d'expressions que reclamen era atencion deth public. Vèrbs fòrça abondius, donques predomine era accion. Supression de formules qu'introdusissen eth dialòg dirècte damb era finalitat de hèr agil era narracion, dilhèu pr'amor que quauqui passatges des cançons de gèsta espanhòus èren lèu representadi (d'aciu tanben eth sòn major realisme). Emplec de descripcions brèus, plenes de plasticitat. Utilizacion de apellatius epics entà caracterizar as personatges e dar tempsi ara memòria deth trobador. Emplec dera "e" paragogica. Es darrères formes dera cançon de gèsta espanhola se dan en sègle XIV, en tot pèrder eth realisme des gèstes ancianes, en tot inclinar-se per ua major fabulacion (invencion). D'aguesta epòca ei "Las Mocedades de Rodrigo".