Max Roqueta : Diferéncia entre lei versions

Contengut suprimit Contengut apondut
Ricou31 (discussion | contribucions)
Ricou31 (discussion | contribucions)
Linha 2 :
 
== Biografia ==
'''Max Roqueta''' nasquèt lo [[8 de decembre]] de [[1908]] a [[Argelièrs (Erau)|Argelièrs]], vilatjòt del [[Montpelhierenc]], dins la val mejana d’[[Erau (riu)|Erau]]. Aprèp d’estudis segondaris al Licèu de [[Montpelhièr]], perseguís d’estudis medicals dins la Facultat que s’i formèt [[François Rabelais|Rabelais]] e que i ensenhèt [[Guilhèm Rondelet|Rondelet]]. Sa vocacion d’escrivan espeliguèt fòrça d'ora e durant aqueles estudis superiors, fondèt, en 1928, [[Le Nouveau Languedoc]], associacion dels estudiants lengadocians e gropament d’accion regionalista que presidís Joan Lesaffre e que el ne venguèt vicepresident amb [[Rogièr Barta]]. Assegurèt tanben las foncions de secretari de la Seccion Corporativa, la ''Corpo de Medecina'' e las de delegat dels estudiants en medecina a l’Associacion Generala dels Estudiants de [[Montpelhièr]].
 
De genièr de [[1928]] a novembre de [[1930]], se nòta, dins ''Lou libre d’Aur dels [[Los Dissabtièrs|Dissabtièrs]]'', sa participacion als acamps e ''popianadas'' d’aquela gaia societat montpelhierenca, de cotria amb d'autres escrivans e intellectuals d'aquela epòca coma [[Renat Tulet]], [[Josep Sebastià Pons]] e lo mèstre d’òbra ''L’Escotaire''- [[Francés Deseuse]].
Linha 9 :
 
Amb lo Doctor [[Ismaèl Girard]] e [[Camilha Soula]], fondèt en 1945 l’[[IEO|Institut d’Estudis Occitans]] (I. E. O.) e succediguèt a [[Joan Casso]] a sa presidéncia. A partir de setembre de 1954, assegurèt la direccion de la novèla ''revista trimestriala occitana e catalana'' Vida Nova. En 1962 a [[Avinhon]], pendent un congrès e en preséncia de [[Miguel Angel Asturias]], [[Pablo Neruda]], [[Henry Miller]] e [[André Chamson]], fonda, amb l’ajuda de [[Joan Camp]] e [[Jòrgi Reboul]], lo Pen-Club de Lenga d’òc que presidís puèi. De 1978 a 1983, dirigís tanben la revista literària ''Oc''. A los que precedisson, cal apondre qualques noms que Max Roqueta revendica lor fòrta influéncia intellectuala e una longa amistat: l’escrivan rosselhonés [[Josep Sebastià Pons]] (1886-1962), l’escultor rosselhonés [[Enric Frère]] (1908-1986), lo pintor montpelhierenc [[Jòrdi Deseuse]].
 
== L'òbra de Max Roqueta ==
L'òbra de Roqueta se debana sus 72 annadas ininterrompudas e non acabadas d’escritura e de publicacion. Son primièr escrich publicat foguèt aculhit en 1927 per la revista ''La Campana de Magalona''. Cap a la fin dels ans 30 comencèt d'escriure un pèça de teatre que se deviá sonar ''Cogolin o la rason d'estat'' mas abandonèt aquela idèa e ensagèt de destruire çò qu'aviá escrich. Una proporcion importanta de poèmas e de tèxtes en pròsa pareguèt primièr dins de revistas abans d’èsser publicada dins de recuèlhs poetics o volums. Max Roqueta collaborèt aital, cronologicament, e per las mai importantas d’entre elas, a las revistas seguentas: ''La Campana de Magalona'' (1927-30), ''[[Le Nouveau Languedoc]]'' (1931-32), ''Calendau'' (1933-1942), ''Trencavel'' (1937), ''Occitania'' (1936-1939, 1948), ''[[Tèrra d’Òc]]'' (1941-1945 e cronica ''Dins la boca del poble d’Òc''), ''L’Ase negre'' (1946-1947), ''L’Avant-scène'' (1955, 1957), ''Cahiers du Sud'' (1942), ''[[Letras d'òc]]'' (1965-1966), ''[[Òc (revista)|Òc]]'' (1931-1998), ''Connaissance du pays d’oc'' (1981), ''Folklore'' (1944, 1980, 1985), ''Obradors'' (1971-72), ''Vida nòva'' (1955-1962, 1974).