Fernand Masson : Diferéncia entre lei versions
Contengut suprimit Contengut apondut
m →Biografia : precòç |
m →Biografia : enterrament |
||
Linha 14 :
Ven 1939 ; son hilh, [[Jean Masson dit "Jehan d'Oc"]], es mobilisat. La "dròlla de guèrra" es fenida. En tota luciditat, Fernand Masson jutja que sa publicacion ne pòt pas mèi èster libra e sabòrda ''Lou Garounés''. A la Liberacion, un novèth monde es neishut, on nòste [[gascon]] ne pareish pas mèi auger sa plaça. Sa publicacion dispareish, après quaranta ans d'existença ; ne li damòra pas mèi que sa pipa, son casau, son vialon e sons libres... Aqueste shantre encapistrat de la tèrra cultiva son casau damb autant d'amor qu'ec hasut per la poesia ; sa musa, dont lo ríser es a còps embugadat de larmas, pincha au pilorat faus dius e profitaires ; sap que los poètas acaban dens l'oblit ; i pensèva dejà en dedicant una òda a son predecessor en oblit [[Mèste Verdièr]].
Prèst a se presentar davant lo Mèste, Fernand Masson trabalha sa tèrra per vocacion... e per necessitat. Lo shantre de ''Viva la tèrra e viva los paisans e la paisanalha'' se vei exauçat per la fin qu'avèva totjorn soetada ; tomba priglat per una ataca, au mitan de son barralh. Pendent son agonia, sas mans hèsen shens arrèst los gèstes de samiar e d'esplatir la tèrra. Lo poèta paisan s'estenh en repetant inconscientament lo gèste dau samiaire. Mès, l'un daus mèi bròis gèstes de la via, quò's aqueth dau samiaire, quòra sa man envia lo blat au hons de las règas. Coma ren n'es pas espranhat aus poètas, se tròba un prèste per refusar de venir l'absóder, damb lo pretèxte adara despassat que n'èra pas maridat. Tau coma un baladin de Molière, Masson se'n angut simplament sus un shar per sa darrèira damorança, acompanhat per una garba de flors de son casau, e seguit preus rares amics que la perspectiva d'un
Qu'aquesta tèrra gascona que cantèt li èsti leugèira ; dispareish sivant la pura tradicion poetica, en mauconeishut integrau ; una centena d'annadas après la neishença, dens aqueth medis vilatge, de ''Meste Antoine Verdery'', dont a a l'encòp descubèrt lo lòc de neishença e partatjat integralament la fin.
| |||